TERLİĞİMİN KAYIP TEKİ

Ayşe uyanır uyanmaz telefonuna baktı “Eyvah! Yine çok uyumuşum.” dedi ertelediği alarmların bildirimlerini temizlerken. Kalktı odasından çıkarken salonda kenarda duran krem rengi terliğine gözü takıldı. “Allah Allah bunun teki nerede acaba?” dedi yanından geçti lavaboya gitti. Elini yüzünü yıkayınca biraz kendine geldi ve kahvaltı öncesi kahvesini içmek için mutfağa gitti.

 “Ee, bu bulaşık makinası yıkamamış. Tüh düğmesine bastım sanıyordum.” dedi. O an aklına çamaşır makinesindeki asılacak renkli çamaşırlar geldi. Daha iş kıyafetleri ütülenecek, ev süpürülecek ve uzun zamandır ertelediği kurumaya durmuş çiçeklerin toprağı değişecekti. Tek başına yaşayıp nasıl bu kadar iş çıkarabiliyordu anlamıyordu. 

Her defasında başka bir iş çıktığından bir türlü işi bitmiyordu. “Zaten hangi kadının evdeki işi bitmişti ki?” Böyle sesli sesli söyleyince aklına alt kattaki komşusu Tuğçe geldi. Tuğçe ile uzun zamandır hem arkadaş hem de komşuydu. Onunla tanıştığı an geldi aklına, Ayşe anahtarını içerde unutmuştu pijamalarıyla dışarıda kalmıştı ve çareyi Tuğçe’nin ziline basmakta bulmuştu. Tuğçe de hemen onu evine buyur etmiş ve çilingiri aramıştı. Tuğçe güler yüzlü samimi candan bir kızdı. Uzun senelerdir apartmanda birlikte yaşadığı komşulardan adını iyiliği harici bir konuda duymamıştı. 

Düzenli, tertipli, çöplerini saatinde çıkaran, aidatlarını aksatmayan, apartmanın bir sorunu olduğunda çözüm üreten ve çözümü uygulamada yardım eden biriydi. Eve giriş çıkış saatleri de belliydi. Arada misafir davet eder, bazen de kendisi giderdi. Yaşantısını kişiliğini evine de yansıtmıştı sade çok eşyası olmayan bir evi vardı. “Haliyle çok fazla dağılmıyordur.” diye geçirdi içinden Ayşe. “Öyle de olsa ev tozlanır, kirlenir. Mesele temizleyen, evde yaşayan kişide demek ki.” dedi. 

Tuğçe’yle tanıştıklarından bu yana ona hem özenmiş hem de onunla vakit geçirdiği zamanlarda çok keyif almıştı. Tuğçe ona sorun yaşadığı konularda öneriler verir işini kolaylaştırırdı. Belki de herkes çevresinde böyle bir insan olmasını isterdi. 

Ayşe yine hazır aklına gelmişken Tuğçe’ye gidip biraz konuşmak ve evden de biraz uzaklaşmak istedi.  Telefonunu aldı ve Tuğçe’yi aradı. Ayşe’nin gelme isteğini duyunca Tuğçe: “Birkaç işim var yarım saate biter.” dedi ve telefonu kapattı. 

Ayşe de “Bak işte sorun bende demek ki insanların işi bitebiliyor.” dedi kendi kendine. Evde durdukça işler üzerine üzerine geliyordu. Koltuğun üzerindeki katlanmayı bekleyen çamaşırlardan seçerek üzerini giyindi, çamaşırları da kucaklayıp yatağının üzerine koydu. “Bunları da bir türlü katlayamadım.” dedi. Sonra kaçarcasına odasından çıktı. 

Gözü yine salonun kenarındaki teki kaybolan terliğine takıldı. “Bunun da tekini bir türlü bulamadım.” dedi.  Yarım saat sonra evden çıkarken arkasına bakmadı ve kapıyı sertçe kapattı. Tuğçe kapıyı tebessümle açtı arkadaşına sarıldı ve içeri davet etti. Evi yine topluydu, Ayşe’nin içi ferahladı görünce. Çay demlemiş ve yanına kendi hazırladığı atıştırmalıklardan koymuştu. Kendilerine tabak hazırlayıp koltuğa geçtiler. 

Ayşe öyle dertlenmişti ki çayının soğuduğunu bile anlamıyor adeta kendisini arkadaşına şikâyet ediyordu.  Anlattıkça da problemin kendisinden kaynaklandığını anlıyordu. 

Tuğçe de aralarda sorular sorarak onu düşünmeye ve çözüme sevk ediyordu. Ayşe biraz daha rahatlamıştı ama evde onu bekleyen işleri düşündükçe geriliyordu. Tuğçe ona bazı tavsiyelerde bulundu. Yapabildiği en basit işi yaparak başlamasını ve işlerini günlere bölerek planlamasını tavsiye etti. Çünkü insan işleri yapmadıkça büyütüyor. Büyüdüğü için de problemleri çözmekten kaçıyordu. En basitine disipline olarak bir yerden başlamak, çorap söküğü gibi diğer işlerin de çözümünü kolaylaştırırdı.

Ayşe evine daha sakin ve motive olmuş şekilde döndü. Eve girdiğinde ilk gördüğü terliğin tekiydi. “Ben bunun tekini bu sefer bulacağım.” dedi ve sadece ona odaklandı. Koltukların altına baktı ve buldu. Derin bir oh çekti ve işlerini planlamaya başladı…

 

  ***

Deneyimsel Tasarım Öğretisi, geçmiş deneyimlerden yola çıkarak, geleceğimizi tasarlamaya yönelik stratejiler üreten bir bilgi topluluğudur. 

İnsanın daha mutlu, daha başarılı, daha iyi ilişkilerinin olması için yöntemler sunar.

"Kim Kimdir", "İlişkilerde Ustalık" ve "Başarı Psikolojisi" Programları ile bu amaca katkı sağlar.

Deneyimsel Tasarım Öğretisinde anlatılan tüm bilgiler, gerçek bilgiler olup, tüm zamanlar, tüm konular ve tüm insanlar için geçerlidir.

***