Zehra işine ne heyecanlarla başlamıştı. Daha önceki iş yerinde çalışma arkadaşları tarafından dışlanmıştı. Yeni iş yerine de aynı odada kendisinden başka kimsenin olmaması sebebiyle girmişti. İşine daha çok sarılacak ve mesleğinde ilerleyecekti. Her şeye bir heves başlamıştı, ama şimdi nasıldı? Odasında yalnızdı ve tek bir yöneticiye bağlıydı. “Sadece bir kişi nasıl sorun çıkabilir ki?” Bilgisayar ekranındaki dokümana bakarken bunları düşünüyordu.
"Belmaaa! Belmaa diyorum, hazır mısın? Hazırlandığında söyle ben 5 dakikaya hazır olurum..."
Yine bir hafta sonu, yine bir telaş evde. Bir yerlere gidilecekti ve bu her ikisi için de dakikalar geçtikçe dayanılmaz bir probleme dönüşecekti.
Güneşli bir günde, bizim kaplumbağa ormanda gezintiye çıkmış, gezinti demişken gezmeyi de normalde pek sevmezmiş, annesi zorla yiyecek aramaya göndermiş. Yavaş yavaş yürürken ormanın en hareketlilerinden tavşanla karşılaşmış. Tavşan da hiç yerinde durmazmış.
Eve geldiğinde heyecanlıydı Bahar… Bugün işten izin almış ve kuaföre gitmişti. Kafasında alüminyum folyolarla saatler geçirmiş, yorulmuştu. Tüm bu saatler biraz daha güzel görünebilmek için harcanmıştı. Güzellik önemliydi onun için. Evde bile dizi çıkmış gri bir pijama giyemezdi. Özel bir yere gidilecekse hele makyajı, kıyafeti, topuklu ayakkabısı hepsi bir uyum içinde olmalıydı.
Bu yaz tırtıllar her zamankinden çok daha fazlaydı. Bahçede çardağın altında her oturduklarında masaya pıtır pıtır düşüyorlardı. Kocaman bir ailesi vardı Nisa'nın ve her yaz bahçe evinde bir araya geldiklerinde masa kalabalık olurdu. Masaya düşen tırtıllar, özellikle ortada yemek varken büyükler için kabusa dönüşse de çocuklar için tam bir eğlence kaynağıydı. Niye mi? Çünkü çocuklar tarafından o tırtıllar itinayla toplanır, kavanoza yerleştirilir, böylelikle her çocuğun tırtıl adedince hayvanı olurdu. Anneler "Yapmayın evladım!" diye kızsa da çocuklar buna pek aldırış etmezlerdi. Tırtıllar o yaz her zamankinden fazla gündem olmuştu.
Zeynep elindeki kalemin yere düşmesiyle çıkan sesten irkildi ve uyandı, son hatırladığı en sevdiği tekli koltuğunda dizlerini karnına çekmiş bir halde oturduğu ve sevdiği kitabını okuduğu andı. “Dalmışım ya!” dedi. Kalktı pofuduk terliklerini giydi ve mutfağa gidip su içti. Masanın üzerindeki telefona baktı - yüzünde bir ekşimeyle- eline almak istemedi ve içeri geri gitti.
.jpg "Uyum")