HANİ MUTLUYDUK?
Tamam, kendi bahçesini de aylardır tamamlayamamış olabilirdi. Ama bittiğinde, bahçe nasıl olurmuş, herkes görecekti. Vakti yetmiyordu ki, etrafında koşturması gereken ne kadar çok şey vardı… Gerçi nasıl oluyorsa kontrol etmeye çalıştıkça da her şey kontrolden çıkıyordu. Olaylar kontrolden çıktıkça, o da kontrolden çıkıyordu, son dönemde bir kıvılcım yetiyordu parlaması için…
O da farkındaydı bu gerginliğinin verdiği zararın. Farkındaydı; artık arkadaşları da, çok sevdiği yakınları da onunla daha az vakit geçirmeyi tercih ediyorlardı. Ailesi, o da mecburiyetten gerçi, çok uzaklaşamıyorlardı. Birlikteyken onların da hareketlerindeki tedirginliği hissediyordu.
“Ne zaman başlamıştı bu durum?” diye düşündü birden.
• Eşi; onun istemediği spor salonuna yazıldığında mı?
• Arkadaşı; kızlar buluşmasını o küçük, salaş kafede ayarladığında mı?
• Aç olmayan çocuğunu; ‘sen anlamazsın acıkmışsındır’ diyerek zorla yemek yedirdiğinde mi?
• Yeğeni; o kadar söylemesine rağmen, hukuk fakültesini tercih etmediğinde mi?
• Komşusu; salonunu, kendisinin hiç sevmediği, somon rengine boyamaya karar verdiğinde mi?
Offf! Daha da uzayıp giden bir liste…
Bu kadar çaba göstermesine rağmen, kontrolü dışında gelişen ne kadar çok şey vardı. Bir şeylerin eksik olmasında ya da onun istediği gibi olmamasından neden bu kadar rahatsız oluyordu? Bu düşüncelere dalmışken gözü koltuğun üzerindeki elbisesine takıldı. Üç ay önce almıştı, bir umut dün yine denemişti ve yine içine girememişti. Aylardır niyetlenip bir türlü yapamadığı yürüyüşler geldi aklına. İnsan kendine yarım saat ayıramaz mıydı yürümek için? Ayıramıyordu işte! Başlamayı düşünüp, bir türlü yapamadığı onca işe ayıramadığı onca vakitler gibi.
Biraz önce güneşten kırpıştırdığı gözlerini, şimdi hüzünle nemlendikleri için istemsizce kırpmaya başlamıştı. İnsanın başkalarının hayatına bu kadar pervasızca müdahale ederken kendi ile yüzleşmesi ne kadar zormuş diye düşündü.
Oysa bu eve taşınırken nasıl farklı hayalleri vardı. Yeni bir ev, yeni başlangıçlar… Artık hayatında beyaz bir sayfa açacaktı.
İtiraf etmesi gerekirse; bazen insanın bu saflığına gülümsüyordu… Yeni bir yıla girince en formda haline kavuşacağını umanlar gibi, yeni bir eve taşınınca yaşantısının da tamamen değişeceğini zannedenlerdendi…
Geçenlerde bir arkadaşı kunduzlardan bahsetmişti. Yaşayacağı barajı kurabilmek için yüzlerce ağaç kemirip, birkaç ay da yapımı ile uğraşıyormuş. O kunduz da insana bakıp saflığına gülümsüyor mudur acaba? Ya da komşu kunduzun yuvasını ne kadar zamanda bitirdiğine, eksiklerine takılıp kendi yuvasını ihmal mi ediyordur? Akıllı hayvanlar… Onlar doğru cevabı buluyorlardır diye aklından geçirerek yine gülümsedi… Güneşli bir günün sabahında, bir kunduzdan hayat dersi almak…
Aslında hayat, her anında insana bir şeyler öğretmek için çabalıyordu. Şimdi geriye doğru baktığında; keşke bu kadar zor yoldan değil de, kendimi ve çevremi bu kadar yıpratmadan bazı şeyleri öğrenebilseydim diye içinden geçirdi. Oysa her şey gözünün önünde değil miydi? Keşke günler, haftalar akarken köşesinden sadece izlemekle kalmayıp biraz da anlamaya çalışsaydı.
Hayat o kadar adil, o kadar merhametliydi ki, o öğrenene kadar tekrar tekrar göstermişti gerçek problemini.
O zaman, yeni bir günün bu güzel sabahında o da elinden geleni yapmakla işe başlayabilirdi.
O sırada; pijamasının üzerine giydiği, kabarık tüllü eteğini, en sevdiği kıyafeti ilan eden kızına, kocaman bir gülümseme ile baktı.
Bir çift tatlı söz ve küçük bir yetki devri, acaba nelerin değişmesine sebep olabilirdi?
***
Deneyimsel Tasarım Öğretisi, geçmiş deneyimlerden yola çıkarak, geleceğimizi tasarlamaya yönelik stratejiler üreten bir bilgi topluluğudur.
İnsanın daha mutlu, daha başarılı, daha iyi ilişkilerinin olması için yöntemler sunar.
"Kim Kimdir", "İlişkilerde Ustalık" ve "Başarı Psikolojisi" Programları ile bu amaca katkı sağlar.
Deneyimsel Tasarım Öğretisinde anlatılan tüm bilgiler, gerçek bilgiler olup, tüm zamanlar, tüm konular ve tüm insanlar için geçerlidir.
***
Başkalarını dert etmek ile onların hayatlarına müdahale etmek arasında o kadar ince bir çizgi var ki.. İnşAllah o ayrımı yapabilenlerden oluruz.. Çünkü ikisi bambaşka hayatlar yaşamamıza sebep..
YanıtlaSilKesinlikle! Bambaşka iki hayat...
Silİnsanın ne kadar çok isteği ne kadar az zamanı var aslında. Bunun farkına varıp başkalarının değil sadece kendi yapıp edeceklerimize odaklanabilmek bize neler kazandıracak kim bilir?
YanıtlaSilÇok güzel bir yazı olmuş teşekkürler 😊
Başkalarının hayatlarina kendi hayatlari gibi müdahale etme isteği olanların kendi hayatlarina müdahale edemez hale geldikleri çok güzel anlatilmis.. Yazarin ilmine sağlık :)
YanıtlaSilKontrol etmeye çalıştıkça her şey kontrolden çıkıyordu.Çok doğru bir söz güzel bir yazi olmuş kaleminize sağlık.
YanıtlaSil"İnsanın başkalarının hayatına bu kadar pervasızca müdahale ederken kendi ile yüzleşmesi ne kadar zormuş"
YanıtlaSilHayat koşturmasında bizi esas yoranın kendi tepkilerimiz olduğu gerçeği ile yüzleşmek...devrim niteliğinde ;)
Çok farkındalık veren etkileyici bir yazı. İnsan etrafındaki insanları ve yaşamlarını kontrol ettikçe kendi yaşamında kontrol etmesi gerekenlerden uzaklaşıyor, yetişemiyor, göremiyor… Hatta kontrolü dengeyi kaybedebiliyor.
Silİnsandan Sadece kendi tepkisini kontrol etmesi beklenir ve istenir..ama o insanoğlu kendisini bir kenara bırakıp çevresindeki her şeyi kontrol etmek için çaba sarfeder...Ve bu sebeple de amacından uzaklaşır..
YanıtlaSilÇok güzel bir yazı emeğinize sağlık, zevkle okudum.
YanıtlaSilDemek ki her şeyi bilmek, her şeyi kontrolünde zannetmek mutluluk getirmiyormuş. Aksine yük üstüne yükmüş...
YanıtlaSilÖğrenmek güzeldir, öğrenmeyi unuttuğunda insan yetiştiremez ve yetişemez
YanıtlaSilÇok güzel bir yazı. Kaleminize sağlık..
YanıtlaSilKaleminize sağlık ne kadar önemli bir konu ah anlayabilsek.. bizim olmayan yetkileri devredebildikçe kuşlar gibi rahatlayacağız halbuki.
YanıtlaSilKeşke başkalarını olduğu gibi kabul etmek bu kadar zor olmasaydı 🤗 da kendine vakit ayırabilseydi insanoğlu 😅 kaleminize sağlık
YanıtlaSilSınırlarımızı bilmediğimizde işler karışıyor... Neyi kontrol etmek istediğine dönüp bakmalı önce...
YanıtlaSilHayat akıp giderken, birilerinin yapıp ettiğine takılıp kalmak! İnsan kendisini durdurmak için daha ne yapabilir ki?
YanıtlaSilKaleminize sağlık, çok güzel bir yazı.
Her şey nasıl da zıttını var ediyor aslında…
YanıtlaSilHerkes kendi hayatının baş rol oyuncusu. Bunu unutmamak lazım. Başkasının hayatlarından rol kapmaya çalışmak insanı çok yoruyor. Böylelikle kendi hayatını da kaçırabiliyor.
YanıtlaSilHayat insandan sadece kendi tepkisini kontrol etmesini ister ama insan hep etrafındaki olayları ve kişileri kontrol etmeye çalışır.. ve sınavını unutur..
YanıtlaSilGeç olmadan insan kendine bakabilse ne kadar rahatlayacak. Okurken keyif aldım. 🌸
YanıtlaSilkendimize zulmediyoruz 😵💫
YanıtlaSilÇok güzel bir yazı. Insan çok şeyi kontrol etmek istiyor aslında
YanıtlaSilGuzel bir yazi
YanıtlaSil" Yeni bir ev, yeni başlangıçlar… Artık hayatında beyaz bir sayfa açacaktı." O sayfanın bir şehir değiştirmek, yeni bir eve taşınmak, yeni bir yaşa girmekle açılmadığını, bunun için neler yapmak gerektiğini Deneyimsel tasarım Öğretisi eğitimleriyle öğrendim. İyi ki öğrendim... Gittiğin yere aynı seni götürdükten sonra gittiğin yerin ne etkisi olabilir kiii...
YanıtlaSilEmeklerinize sağlık
Hakikaten annemin salonunun ortasında duran semaverden banane:) İnsan iyi şeyler yaptığını zannederken başkalarına hayatı dar edebiliyor maalesef... Elinize sağlık.
YanıtlaSilKontrol etmeye çalıştıkça işlerin kontrolden çıkması… insanın kendi şahitliklerini hatırlatan bir yazı olmuş. Kabul edenlerden olabilmek dileğiyle… Kaleminize sağlık 🌸
YanıtlaSil''Hayat o kadar adil, o kadar merhametliydi ki, o öğrenene kadar tekrar tekrar göstermişti gerçek problemini. ''
YanıtlaSilne kadar çok yaşıyoruz bunu aslında...
Hayatının baş rolünü kolaylaştırmak için yüzü, elleri, ayakları önüne doğru verilmiş.
YanıtlaSilDiğer rollere de yardımcı olabilsin diye hareket edebilir sanki...
Kendi görevlerini unuttuğunda nasıl da kaçırıyor hayatı ve verilmiş kısa süreyi...
Elinize sağlık 🌼
YanıtlaSilBaşkalarının hayatına müdahale eden, kendi hayatını kaçırır. Bu gerçekliği anlayabilmek ve yaşayabilmek dileğiyle. Ellerinize sağlık çok güzel ve faydalı bir yazı olmuş…
YanıtlaSil"Hayat o kadar adil, o kadar merhametliydi ki, o öğrenene kadar tekrar tekrar göstermişti gerçek problemini."
YanıtlaSilAhh bir de biz öğrenmeye açık olsak ne kadar güzel olurdu...
Bu farkındalık için teşekkürler...
Dominanlık insanın kendine yük en çok...
YanıtlaSilHayatın bize verdiği geri bildirimleri okuyarak o kadar güzel geliştirebiliriz ki kendimizi... Ellerinize sağlık çok güzel bir çalışma olmuş.
YanıtlaSilBir çift tatlı söz ve küçük bir yetki devri, acaba nelerin değişmesine sebep olabilirdi?
YanıtlaSil"O zaman, yeni bir günün bu güzel sabahında o da elinden geleni yapmakla işe başlayabilirdi." O zaman.. başkalarının hayatları ile bu kadar ilgilenmek yerine kendisi doğru sebepleri oluşturmaya çalışmalı insan... ve buna hemen başlamalı...
YanıtlaSilFedakarlık yaptığını düşünürken hem kendisine hem çevresine zulmetmek... Kendim istediğim için mi gerçekten çevremdekilerin ihtiyaçları için mi çabalıyorum? Ne çok şey düşündürdü. Çok teşekkürler 🌿
YanıtlaSilKendi sahnemi terketmeme sebep olan her şeyde aslında bir şeylerin ters gittiğine dair bir işaret var…
YanıtlaSilNiyetimde mi sorun var?
Dazla mı hırsla istiyorum?
Haddimi mi aşıyorum?
Bunları düşündürdü yazı…
Ellerine sağlık yazanın 🧡
Ne kadar farkına bile varmadan ustaca yaptığımız yanlış. Çocuğum onu giyme bunu giy. Hayır bu yemeği yiyeceksin! İki tarafı da yoran, ilişkileri yıpratan davranış. Teşekkürler🌺
YanıtlaSilHer şeyi kontrol etmeye çalıştıkça her şeyin kontrolden çıkması ne kadar doğru, ne kadar anlamlı..Belkide görmesi gerekeni görmemesini sağlayan bir detay. İnsana ayna tutan bir yazı olmuş🦋
YanıtlaSilKaleminize sağlık.
Kontrol etmeye çalıştıkça kontrol edemeyeceğimizi görmemiz için çabalıyor sanki hayat... kaleminize sağlık :) ....
YanıtlaSilHayat o kadar adil, o kadar merhametliydi ki, o öğrenene kadar tekrar tekrar göstermişti gerçek problemini.
YanıtlaSilBiz hep bize taktılar sandık, bizi sevmiyorlar sandık.
Zannettiklerimizle gerçek çok başkaymış…
Hatırlattığınız için teşekkürler 🍃
Bir kunduzdan, bir kuşdan ders almak… tam da bunun için buradalar sanki…
YanıtlaSilİnsan bu yazıyı okuduğunda kendi hayatını ne kadar zorlaştırdığını farkına varıyor. Oysaki herkese hakkını verebilsek, tercihlerine saygı duyabilsek, yönetmek yerine yetiştirmeyi seçebilsek ne kadar kolaylaşacak her şey… Kaleminize sağlık🌼
YanıtlaSilinsan davranışlarıyla, seçimleriyle hayatına nasıl yön vereceğini belirliyor… Güzel bir yaşam mı yoksa sorunlarla dolu bir yaşam mı?
YanıtlaSilİnsanın dostuda düşmanıda aynadaki kişi aslında… güzel yazı için teşekkürler🌸