HER İNSAN GERÇEĞİ ARAR

Sema kırklı yaslarda iş hayatında aktif, çevresi tarafından oldukça beğenilen bir kadındı. Girdiği her ortamda neredeyse ilgi odağı olurdu. Bu, Sema’yı rahatsız ederdi ve kuytu, sakin köşeleri tercih ederdi. Oldukça yoğun çalışıyordu fakat artık sağlık problemleri ile karşılaşıyordu. Evine yine iş götürmüştü. Fakat dosyalara bir türlü odaklanamıyordu, camı açtı ve gökyüzüne baktı. Gençken en büyük hayali bir iş sahibi olmaktı. Şimdi bir işi vardı ama artık nedense tatmin olmuyordu. İş hayatı bütün vaktini alıyordu.   

Önce evi sahile yakın mesafeye taşırsam yürüyüş yaparım hem kendime zaman da ayırmış olurum diye düşündü. Ertesi gün hemen harekete geçti emlakçıya gidip daireleri görüp ikinci gün  taşındı. Elektrik ve su bağlantısını hiç düşünmemişti. Yeni evinin ön cephesi açıktı. Bir mum yaktı sehpanın üzerine bıraktı ve pencereye yaklaştı. Çocukluğundan bu yana çok severdi gökyüzünü seyretmeyi. Karşı yakanın ışıkları mı yoksa gökyüzünün ışıkları mı? Tabii ki gök yüzü ışıkları diyerek tebessüm etti. Kavağın tepelerinden ay yükseliyordu. Ne kadar ihtişamlı görünüyordu. Ayın döngüsünü sağlayan, onu öylece havada asılı tutan ne sorularını cevaplayamıyordu. Bir yere kadar geliyor fakat tıkanıyordu sanki düşünceleri. 

Aslında bildiğini zannettiği fakat gerçekte bilmediği ne çok şey vardı. Hayatın bir sahnesine saplanmış devekuşu misali etrafımda dönen dünyada olup bitenlerin çoğunu nasıl da kaçırıyorum derken gözleri doldu. Uyuyamıyordu, hayatım şu ana kadar böyle, buraya kadar gelmiş olabilir ama böyle devam etmek zorunda değil, dedi.

Gece gündüze dönüştü gözlerinin önünde Sema’nın. Kalktı oturduğu yerden elektrik, su gibi abonelikleri başlatmak için çıktı evinden. Yapılacaklar listesine tikler atılmış ve evine doğru yol almışken bir alış-veriş merkezine girdi, sonrasında kitapçıda aldı soluğu Sema. İçinde garip bir boşluk vardı sanki açlık gibi ama açlık gibi de değil. Raflardaki tüm kitapları okuyası vardı. Ne bilmek istediğinin yarı farkındalığında neyi öğrenmek isterim dedi. 

Öyle ya dünyaya gelip evlat, kardeş, öğrenci, eş, arkadaş olmayı öğreniyordu insan. “Gerçeği öğrenmek istiyorum.” diyordu fakat neyin gerçeğiydi öğrenmek istediği? Fakat buradaki hangi kitap öğretebilir ki hayatın, sahnelerin, rollerin gerçeğini davranış modellerini? Hayata karışmak ve kuytu köşelerde kaçmadan insanlara fayda sağlamak ne güzel olurdu. Kitaplara göz gezdirirken ekstrem spor içerikli kitabı aldı eline. Ön sözünde "Her insan gerçeği arar...” yazıyordu. “ Gözleri yuvalarından fırladı. “Tam da aradığım şey.’  dedi. Başlıklara şöyle bir göz attı:

“Hayatta insan gerçeğe ulaşınca mutlu olabilir. Ama insan  çoğu zaman gerçeği yanlış yerlerde arar. Kimi zaman kariyeri, kimi zaman yeni bir ev, kimi zaman araba, eş, çocuk sahibi olunca hayatta tatmin olacağını zanneder. Oysa tüm bu sahip olduğu bütün hayatı bir ömür dengede yönetebilmenin ve mutlu olmanın sırrı gerçeği bilmekten geçer. İlişkinin gerçeği, başarının gerçeği, çocuk yetiştirmenin gerçeği...”      

Kitabı oracıkta okurken “Kim bilir gerçeği öğrenirsem kendi hayatıma, başka hayatlara, nesillere, ilişkilere dokunabilirim.” diye düşündü.

 ***

Deneyimsel Tasarım Öğretisi, geçmiş deneyimlerden yola çıkarak, geleceğimizi tasarlamaya yönelik stratejiler üreten bir bilgi topluluğudur. 

İnsanın daha mutlu, daha başarılı, daha iyi ilişkilerinin olması için yöntemler sunar.

"Kim Kimdir", "İlişkilerde Ustalık" ve "Başarı Psikolojisi" Programları ile bu amaca katkı sağlar.

Deneyimsel Tasarım Öğretisinde anlatılan tüm bilgiler, gerçek bilgiler olup, tüm zamanlar, tüm konular ve tüm insanlar için geçerlidir.

***