Kürkçü Dükkanı

Kürkçü Dükkanı

Yaratılan her varlık kusursuz bir işleyiş sergiler…

Kendi haline bırakıldığında ağaçlar kök salar ve büyür. 

Dereler gürül gürül akar, denizlerle, okyanuslarla bir olur. 

Kuşlar her sabah güneşle birlikte uyanır, rızık peşine düşer. 

Karıncalar işe koyulur, yorulmadan yüklerini taşır durur…

Gök, suyunu bahşeder… Toprak mahsulünü verir…

Tüm yaratılanlar, birbirleriyle uyum içerisinde var oldukları günden beri yaşamaya devam eder…

 

Öyle bir yaşam ki; ustalık derecesinde işleyen bir sistem, bolluk ve bereket… 

Ve bu kusursuz sistem içerisinde varlığını sürdürenlerden hiçbiri kendisiyle övünmez, kaybettiğinde komplekse girmez, kazandığında böbürlenip “Ben yaptım!” demez. 

Hiçbir ağaç “Bak nasıl açtım ama yapraklarımı, köklerime bak, ne kadar indirdim derinlere!” demez…

Hiçbir kuş “Aaa sen uçamıyor musun? Yazııık!” diye kimseyle alay etmez…

Hiçbir aslanı “Ben ormanın kralıyım!” diye böbürlenirken gören olmuş mu?

Aslana o lakabı takan, kral olmak isteyen insan…

 

Hiçbir yıldız parlaklığıyla övünmemiş, hiçbir gezegen bak ben ne kadar büyüğüm dememiş…

Büyüklüğü kompleks edinen tek canlı, insan…

Ki insan… Yaratılanlar arasında en muhtaç canlı…

Sevmeye, sevilmeye, saygı duyulmaya, beğenilmeye, kabul görmeye muhtaç… 

Başarmaya, mutlu olmaya, ilişki kurmaya, isteklerine ulaşabilmek için çözüm üretmeye muhtaç… 

Muhtaç olduğu kadar da marifetli elbette…

Diğer tüm yaratılanlar bir yazılıma göre yaşarken, bir tek insan isteklerini seçmekte ve o isteklere ulaşabilecek çözümleri üretmekte özgür… 

Bu yüzden insan; dünyanın yöneticisi, üst düzey bir stratejist… 

Ancak nasıl ki ekilen her tohumdan bir çınar ağacı çıkmaz… 

Nasıl ki doğan her aslan sürünün lideri olmaz… 

Nasıl ki her başlayan iş tamamına ermez… 

Kazanmak, büyümek, başarmak, mutlu olmak için yola çıkan her insan da ulaşmak istediği o nihai noktaya, ‘Ustalığa’ eremez… 

 

İnsan bir şeyi istemeye başladığında, hedefini belirlediğinde, farkında bile olmadan bir süreç başlatır. 

Ve bu öyle bir süreçtir ki, evrelerden oluşur. 

Her bir evrenin sorusu, sınavı, zorluğu, çözüm stratejisi farklıdır. 

 

Fayda verecek olan her yolun başı zorludur. Emek ister, çaba ve mücadele görmek ister. 

İnsan o yolda, önce tırmanır tırmanır, biraz geri düşer. Uğraşıp didinse de elinin boş kaldığı zamanlar olur. 

Ondan beklenen sabretmesi, çalışmaya devam etmesidir… 

 

Ancak insanın pusuda bekleyen bir sınavı daha vardır. Pek akla gelmeyen, önceden pek öngörülemeyen ve çoğunlukla da kalınan bir sınav… 

Olumsuz sonuçlarla karşılaşılan evre geçilince, işler yavaş yavaş rayına girer. 

Kapılar açılır, yokuşlar düzleşir, teker dönmeye başlar… 

Ve insan der ki;

“Bak nasıl yaptım ama!”
“Zor oldu ama benden kaçmaz!” 
“Çalıştım ve başardım… İşte doktor oldum!”
“Tabi kızım, ne sandın, bizimki doğuştan marifet…”
“Tamam yaaa! Çözdük bu işi, artık rahatım…”
“Evet evet alkışlarınızı hak ettim, tam olarak nereye poz veriyorduk?”

Veee onca uğraşla gelinen noktadan, geriye dönüş başlar…
Kazanıldığı zannedilenler parmakların arasından kayaaar gider…

Kalır yine insan kıtlığıyla, olumsuz sonuçlarıyla baş başa…

Deneyimsel Tasarım Öğretisi der ki; “İnsanın bir başarıda sürekliliğini sağlayan yalnızca kazanması değil, aynı zamanda kazandığını koruyabilme becerisidir.”  

Korunma hakkı elde edilen her kazancın, her başarının, her mutluluğun başı “Çıraklıktır.”

Çabaların sonuç vermediği, yoğun emeklerin karşılıksız kaldığı kıtlık evresi…

Hiçbir bedel boşa gitmez elbet… Yavaş yavaş verilir insana, emeklerinin karşılığı…

Vazgeçmeyen, şikayet etmeden yoluna devam edenler için,

“Kıtlık” olur “Bolluk”… 

“Çıraklık” olur “Kalfalık”…

İnsanın olumlu sonuçlar almaya başladığı dönem…
Diyet sürecinde, kiloların verilmeye başladığı…
Dükkanda satış yapılıp, kasaya para girmeye başladığı…
Annenin çocuğuna sözünü dinletebilmeye başladığı…

Çalışmalar sonucu notların yükselmeye başladığı evre…

Çıraklığın acısına kıyasla çok da keyiflidir “Kalfalık” süreci. Çünkü emeğinin karşılığını almaya başlar insan. Fark edilmeye, onaylanmaya, beğenilmeye, takdir görmeye başlar. 

“Aysel, sen kilo mu verdin? Nasıl yakışmış anlatamam…” 

“Ooo Faruk, bakıyorum döndürmeye başlamışsın dükkanı, ALLAH bereket versin!” 

“Hatun, sen bu çocuğu baya adam ediyorsun ha!”

“Aferin oğluma, ee ne de olsa babasının oğlu!” 

Sahne kurulmuş, insanoğlu farkına bile varmadığı bir sınavın başrolüne alınmıştır. 

 

Peki nedir Kalfalıkta insana sorulan sorular? 

 

• Elde ettiklerinle övünecek misin?
• Ben yaptım diyecek misin?
• Kazandığın henüz senin olmamışken, tüketecek misin?
• Hikmeti kendinden bilecek misin?

İşte bir süreçte, insanın istekleri kontrolden çıktığında ve giderek bilinci kapandığında… 

Kazançlarda sebep-sonuç ilişkilerini göremediğinde… 

Doğrularını ve yanlışlarını ayırt edemediğinde…

Sonuç değerlendirmesi yapamadığında…
Ve Yaratıcının adaletini, lütfunu, ikramını unuttuğunda…
Kazandıklarını koruma hakkını elde edemez insan.

Başladığı işte Kalfalıktan Ustalığa erişemez.

Ve geriye dönüş başlar… 

“Ne güzel kilo vermiştim, yine yemeden duramaz oldum!” 

“Müşteriler gelmez oldu, gelen de almıyor arkadaş, anlamış değilim, ne değişti ki?!”

“Çocuğum yine uyumaz, yemek yemez oldu…”

“Herkese anlattık son aldığım notları, şimdi dersin başına oturamaz oldum…”

“Offf! Kesin bahtsızım ben…”

Yok, yok, bahtsızlık değil insanınki, hakkı verilemeyen Kalfalık…
Kalfalığın sınavlarını veremeyip, tekrar geri düşülen Çıraklık…
Nam-ı diğer, “Kürkçü Dükkanı”…

Peki, o zaman Kalfa ne yapmalı ki kazandıklarını korusun…

 

•  Sessizleşmeli… Elde ettiği başarıların üstünü örtmeli, dillendirmemeli… 
• Somut ve soyut olarak tüketmemeli… Kazandığı paraysa eğer hemen harcamamalı, bir beceriyse bununla övünmemeli…
• Destek olanlara teşekkürünü iletmeli, benzer çıraklıkları yaşayanlara o da destek vermeli…
• Ustalığa erişebilmek için çalışmaya devam etmeli… 
• Ve kendisine tüm o zorlukları ve kolaylıkları, problemleri ve çözümleri tam ihtiyacı olan zamanda, ihtiyacı olan ölçüde, adaletiyle, lütfuyla, ikramıyla verene tekrar tekrar şükretmeli…

 

Belirlenen hedeflerde, çıraklıktan kalfalığa, kalfalıktan da ustalığa erişebilenlerden olmak umuduyla….

***

Deneyimsel Tasarım Öğretisi, geçmiş deneyimlerden yola çıkarak, geleceğimizi tasarlamaya yönelik stratejiler üreten bir bilgi topluluğudur. 

İnsanın daha mutlu, daha başarılı, daha iyi ilişkilerinin olması için yöntemler sunar.

"Kim Kimdir", "İlişkilerde Ustalık" ve "Başarı Psikolojisi" Programları ile bu amaca katkı sağlar.

Deneyimsel Tasarım Öğretisinde anlatılan tüm bilgiler, gerçek bilgiler olup, tüm zamanlar, tüm konular ve tüm insanlar için geçerlidir.

***