ÇIRAĞI OLMADIĞIN BİR İŞİN USTASI OLAMAZSIN

Küçük bir Anadolu köyünde, dağların eteğinde yer alan eski bir taş evde, genç Ali’nin rüyaları yükseklere tırmanmakla ilgiliydi. Ailesi, onun köyde kalıp geleneksel tarım işlerinde çalışmasını bekliyordu ama Ali'nin kalbi başka bir yerdeydi. O, büyük bir usta olmak istiyordu. 

Bir gün babasıyla işe gitti. Ali’nin babası marangozluk işleri ile uğraşıyordu. Köyde küçük bir dükkanı vardı. Köydeki eski ahşap evlerin eskiyen yerlerini tamir eder, köy halkının marangozluk işleri olduğunda onlara yardımcı olurdu. Ali babasının yaptığı işleri dikkatle izler ve her hareketini, tekniğini öğrenmeye çalışırdı. Bu azmi babasının dikkatini çekmişti. Böylelikle babası onu küçük yaşlarda çırak olarak yanına almıştı. Babasıyla marangozluk işleriyle uğraşmaktan keyif alıyordu. Ne kadar babası da olsa aralarında bir usta-çırak ilişkisi oluşmuştu. Ali hem marangozluğa hem de hayata dair pek çok şey öğrenmişti. Sonra Ali büyüdü ve meslek lisesine yazıldı. Babası gibi usta olup çırak yetiştirmek istiyordu. Çekirdekten bir mesleğe yetişmek önemliydi.

Çünkü Ali biliyordu ki çıraklığını yapmadığın hiçbir işin ustalığını yapamazdın.

Marangozluk bölümünden mezun olduktan sonra mesleğiyle ilgili gelişmek için bir staj dönemine girmişti. Oradaki öğrenme disiplini de aynı babasıyla çalıştığı zamanlar gibiydi. Mesleğine karşı da meraklıydı. Merak edip öğrenmek istediği her şeyi soruyordu ustasına ama ustası her seferinde “ Sen bir araştır da gel bakalım.” diyordu. İlk başlarda hiç anlam veremiyordu. Yani neden söylemiyordu ki? Zaman geçtikçe Ali cevabını almak istediği, merak ettiği her konuyu araştırıp ustasının yanına gidiyordu. Böyle olduğunda önden bir emeği olduğu için o konuyu daha iyi anlayıp, kendi gelişimini desteklemeye başlamıştı. 

Bir süre sonra artık usta olmaya hazırdı. Ali usta olmuş ve çırak arayışına girmişti ancak ortada çırak yoktu. Verilen ücretlerin düşüklüğü, zahmetli ama bir o kadar verimli öğrenmeyi kimsenin tercih etmemesinden dolayı sektörde çırak bulma sıkıntısı yaşanıyordu. Tarih boyunca insanların temel ihtiyaçlarını gidermek için var olan ve yıllarca en çok tercih edilen marangozluk mesleğine ilgi her geçen gün azalıyordu. Yıllar önce ailelerin çocuklarını “Eti senin, kemiği benim.” diyerek ustaların elinde yetiştirdikleri marangozluk mesleği gereken ilgiyi göremiyordu. Çünkü artık gençlerde kolay para kazanabilecekleri, masa başı bir iş bulmak istiyorlardı. Çırak olup fazla yorulup, daha az para kazanmak çok cazip gelmiyordu. Oysa bir işte yönetici olmak istiyorsak o zaman orada yönetilen olmalıyız, çırak olmalıyız. 

Peki kaliteli bir çırak nasıl olunur?

•  “Bilmiyormuşum.” ile başarının ilk adımını atmak

•  Kıtlık evresi olduğunu bilmek

•  Kişinin ne yaparsa yapsın istediği sonucu alamayacağını bilmek

•  Zorluk ve emek evresi olduğunu bilmek

•  Fazlasıyla emek verip, daha az bir sonuç alacağını bilmek

•  Şikayetçi olmamak

Çıraklıktaki kişinin hataları fazladır. Burada hata yapma lüksü vardır. Asıl problem hatadan sonraki verilen tepkidir. Bir çırak hata yaptığında usta bağırdı diye küserse bu çırağın ustalığından da hayır gelmez. Gerçekten usta olacağının göstergelerinden birisi de o hatada hemen telafi etmeye çalışmasıdır. Çıraklığını yapmadığımız bir işin ustalığını da yapamıyoruz. Çıraklığın kıymetinin bilinmesi ümidiyle…

***

Deneyimsel Tasarım Öğretisi, geçmiş deneyimlerden yola çıkarak, geleceğimizi tasarlamaya yönelik stratejiler üreten bir bilgi topluluğudur. 

İnsanın daha mutlu, daha başarılı, daha iyi ilişkilerinin olması için yöntemler sunar.

"Kim Kimdir", "İlişkilerde Ustalık" ve "Başarı Psikolojisi" Programları ile bu amaca katkı sağlar.

Deneyimsel Tasarım Öğretisinde anlatılan tüm bilgiler, gerçek bilgiler olup, tüm zamanlar, tüm konular ve tüm insanlar için geçerlidir.

***