KİM YETİŞTİRDİ?
Akşam yorgun
argın eve girdiler. Anne:
- Hadi yavrum duşa
gir de yat. Çok geç oldu.
Zeynep:
- Çok yorgunum
anne direkt yatsam olmaz mı?
Esra yine
kıyamadı kızına:
- Tamam, hadi yat
yarın sabah alırsın duşunu.
Haftanın her günü aynı terane. Sabahın köründe okula giden Zeynep okulun ardından da kurslara taşınıyordu. Müzik için piyano dersine gidiyordu. Esra kızının mutlaka bir enstüruman çalmasını istiyordu. Dost meclislerinde şöyle canı istediğinde geçsin piyanonun başına çalsındı en güzel melodileri. O da keyifle dinlesin kızını.
Bir tane de spor
yapması gerekiyor diye voleybola gidiyordu. Hem fit olması hem de grup uyumunu
öğrenmesi için çok önemliydi takım sporları. Spor kulübü lisansı da çıkarmıştı.
Daha 10 yaşında olmasına rağmen minikler liginde 2 ayda bir maçları oluyordu.
Dijital çağdayız
diye bilişim kursuna da gidiyordu Zeynep. Kodlama öğreniyordu. Şimdiden basit
robotlar yapmayı öğreniyorlarmış. Zeynep çok anlamıyordu bu işlerden. Bu yüzden
Esra çok önemsiyordu bu kursu. Kendi destek olamayacaktı ne de olsa. Onun için Zeynep
bu konuda kendi göbeğini kendi kesmeyi öğrenmeliydi.
Bir de tabi ki
İngilizce vardı. Türkçe bilmek kadar önemliydi artık. Her konuda olduğu gibi
İngilizcesi de çok iyi olsun istiyordu. Gittiği kurs şehirdeki en iyi kurs
merkeziydi. Hayatın içinde ingilizce öğretiyorlardı. Çocuklar ingilizce oyunlar
oynuyorlardı. Devamlılık ve sıklıkla yapılması önemli olduğundan haftada iki
gün de bu çalışmaya katılıyordu Zeynep.
Esra kızını
geleceğe hazırlıyordu. Kurslar ve okul ücretleri gelirlerinin yarısını geçse de
hiçbirinden feragat etmek istemiyordu. Eğitim en inandığı şeydi şu hayatta.
Karı koca akşamlarını kurslarının önünde kızlarını bekleyerek geçiriyorlardı
ama değerdi. Zaman çok değişmişti. İnanılmaz bir rekabet vardı. Bunları
yapmayana ekmek yoktu.
Bir de
özledikleri vardı tabi ki. En son ne zaman evde zaman geçirdiklerini
hatırlamıyordu bile Esra. Hafta sonları dahil sabahın köründen akşama kadar
birinden diğerine gidip duruyorlardı. Ailece geçirdikleri zaman o kadar azdı ki!!
Birlikte kahvaltı etmeyi, evde bir arada akşam yemeği hayal kadar uzakta
kalmıştı. Yanlarında getirdikleri sandviçler ya da dışarıdaki köfteleri yiyerek
geçiştiriyorlardı akşam yemeklerini.
Tüm bunlar aklından geçerken bir an kuşku düştü içine.
Doğru muydu tüm
bunlar?
Oysa işini
bırakmıştı çocuğunu yetiştirmek için. Peki kimdi kızını yetiştiren şimdi?
Tam şekillendiği
zamanlardı bu yaşlar. Kiminle geçiyordu zamanının çoğu?
Kimin üslubu, kimin
düşünceleri etkindi kızının üzerinde?
Kimdi kızının tüm
zamanını birlikte geçirdiği bu insanlar?
Neye inanır,
nasıl konuşurlardı?
Bildiği tek şey
kursa kayıt yapan kişilerin anlattığıydı. Hiç bir fikrim yok, diye geçirdi
içinden. Ayrıca nasıl olsun ki? Kendi çocukluğu geldi aklına. Annesinin
eteğinin dibinde geçen zamanlar. Kimsenin onlarla ilgilenmeyişi. ”Sanki o çok
mu iyiydi.” dedi kafasını sallayarak. Zeynep farklı bir jenerasyondu işte.
Zamanın gerektirdiği buydu. Ayrıca herkes böyleydi.
Ne o ne de bu değilse doğrusu nedir? Çocuk yetiştirmenin asıl yöntemi nedir?
***
Deneyimsel Tasarım Öğretisi, geçmiş deneyimlerden yola çıkarak, geleceğimizi tasarlamaya yönelik stratejiler üreten bir bilgi topluluğudur.
İnsanın daha mutlu, daha başarılı, daha iyi ilişkilerinin olması için yöntemler sunar.
"Kim Kimdir", "İlişkilerde Ustalık" ve "Başarı Psikolojisi" Programları ile bu amaca katkı sağlar.
Deneyimsel Tasarım Öğretisinde anlatılan tüm bilgiler, gerçek bilgiler olup, tüm zamanlar, tüm konular ve tüm insanlar için geçerlidir.
***
“O değil, o da değil” Bu hayatta en sevdiğim cümle olma yolunda… İnsan hassas bir irdeleme yapmadığında geriye dönüp bakmak çok acılı… Meğer ne büyük konformuş. Kaleminize sağlık hocam 🌸
YanıtlaSilTopluluğa uyumlanmaya çalışan ebeynlerimiz var. Halbuki bulunduğumuz toplulukla amacımız ortak mı? Doğru kapıdan girebilmek. Ana kapı :) Kaleminize sağlık. İyi nesiller yetiştirme ümidiyle.
YanıtlaSilHayat amacın anne olmak değildi..bu bir sorumluluktu ve yapman gereken yetiştirici olmaktı..bir yandan yetişirken bir yandan yetiştirmen..
YanıtlaSilEn güzeli olsun derken verdiğimiz ekstra çabalar en yanıldıklarımız olabiliyor.
YanıtlaSilNormali bu değil mi? Her kes bu şekilde yapmayanın kınandıgı bir süreçteyiz. Ya normal ve anormal yer değişti ise?
YanıtlaSilAnanesinin eteğinin dibinde geçen zamanlar ne de çok şey öğrenmişti. Annesinin deneyimlerinden faydalanmıştı. Nasıl yetiştirmişti annesi onu?
YanıtlaSilKaleminize sağlık hocam
Her canlı büyür sadece insan yetişir, peki nasıl işe yarayan yöntem var mıdır? Kendini yetiştirmeyen başkasını yetiştirebilir mi? DTÖ ^'soru varsa cevap var' diyor, haklıymış, kaleminize sağlık
YanıtlaSilFarklı jenerasyonlar olsa da çocuk yetiştirmede gerçekler farklı değil ki.. İmkanlar artıkça mutluluk azaldı. Hiç bir çocuğu vererek düzeltemeyiz.
YanıtlaSilBüyütmek ile yetiştirmek ne demekti? Belkide biraz Doğada yaşayan diğer canlıların anneliğini gözlemlemek bunun için yeterli olabilirdi. Farkındalık oluşturan hoş bir yazı, yüreğinize sağlık...
YanıtlaSilBu yorum yazar tarafından silindi.
YanıtlaSilBiz çocuğumuzla ilgilenmeyi, paralı kurslara göndererek onu bir maratonun içine sokmak sanıyoruz sanırım…
YanıtlaSilİnsan bilse kendini ve bilse bu yaptıkları ile aslında kendinin övülmesini istediğini.Bakin işte kimin çocuğu,kim yetiştirdi?Tabiki ben... Kaleminize sağlık anlamlı yazınız için...
YanıtlaSilHayatın içinde normalleşen şeylere uyum sağladık, gerçeği bilmeyince, asıl ihtiyacı deşifre edemeyince, koşturup durmalarla zamanımızı geçirdik ama sonuçta yanıldığımızı görmek çok acı geliyor. O nedenle gerçeği bilmek ve uygulamak ne büyük bir avantaj.Teşekkürler, çok güzel anlatılmış. HY
YanıtlaSil...'Oysa işini bırakmıştı çocuğunu yetiştirmek için...' Günümüzde çoğu annenin kaldığı bir ikilem. Tüm çalışan, çalışmayan,çalışamayan annelere vicdanları ışık olsun . Kolaylıklar diliyorum.
YanıtlaSilDijital çağda dijital anne olmak mı? Üzücü düşündürücü...
YanıtlaSilO kadar hayatın içinden, normalleştirdiğimiz bir konu ki... Kaleminize sağlık...
YanıtlaSilSadece yetiştirmeye çalışsa insan
YanıtlaSilAmacımiz yetiştirmek olduğunda ne kadarda değişiyor hayat
YanıtlaSilGelişimi için gerçekten bunlara mı ihtiyacı var?
YanıtlaSilŞu dönemde herkes bir durup, düşünmeli gerçekten çocuk yetiştirmenin ne olduğunu?
Çok güzel bir hatırlatma kaleminize sağlık 🪷
Yetiştirme telaşına düşünce asıl yetiştirmesi gerekenden uzak kalan çocuklar. Normlar nasılda yönetiyor bizleri. Doğru sandığımız yanlışlar…
YanıtlaSilİnsan ihtiyaç gördüğü nice istekler peşinde koşar. Çocuk yetiştirirken de çocuğum da yetişsin her şeye ulaşsın ister. Bu koşturmacada çoğu zaman çocuğu kimlere emanet ettiğiyle dahi ilgilenmez olur. Eyvah şimdi çocuğumuzu gerçekten yetiştirmiş mi olduk, düşündüren bir yazı olmuş kaleminize sağlık.
YanıtlaSilGünümüzde çoğu ebeveynin yaptığı gibi çocukları kurstan kursa etkinlikten etkinliğe koşturmak.. çocuğun hayatı görmeye, karşılaştığı problemleri çözmeye, ailesine bedel ödemeye de ihtiyacı var. Her şeyde olduğu gibi dengede bir yaşam stili oluşturmak gerekiyor. Çok güzel dile getirilmiş yazıda, teşekkür ederiz. 🌸
YanıtlaSilEmeğinize sağlık düşünmeliyiz
YanıtlaSilAnne baba olarak; çocuğa bakmak, büyütmek tahtını yapmak zor..hersey yapılır.. ya peki bahti... tahtini aileler yaparsa bahtı nasıl olucak..yetiştirme tarzı ile ilgili bir yöntem olması lazım.. doğadan yapabiliyor da başka iyi ebeyvlerde modelleme almamız daha yararimiza olacaktır...emeklerinize sağlık...
YanıtlaSilZamanımızı geçirmek zorunda olduğumuz herkesi aslında gerçekten tanımak zorundayız,ona göre davranmalı ve konuşmalıyız ama ilimsiz olan kimseyi kendimize uyumlandıramayız bu yüzden ilk önce kendimizi geliştirmeliyiz
YanıtlaSilBurada anne kızını mı düşünüyordu gerçekten? Yoksa eşe dosta konu komşuya kızı üzerinden hava mı atacaktı? İlgili anne rollerine mi bürünecekti? Bir kere kızına sormuş muydu bunlardan herhangi birini istiyor muydu? Belki tek istediği mahallede arkadaşları ile ip atlamaktı… evde kitap okumaktı, ya da anneyle sohbet etmekti. Evet çağ değişti. Düzen değişti. Ama çağın değişmesine sebep olan ya anne babalar ise ?
YanıtlaSilCocuklarimiza cagin getirisi olan bütün donanimlari yüklerken asıl olmasi gereken donanimlardan bi habermi büyütuyoruz
YanıtlaSilEmeğinize sağlık.. Doğruyu tutarlı ve faydalı bir şekilde öğrenip anlayıp uygulamamız duasıyla🤲🏻
YanıtlaSilKendi isteklerini çocuğa yaptırmak ama bu bi çocuğu yetiştirme şekli olmaz
YanıtlaSilKaleminize sağlık
YanıtlaSilÇocuk büyütürken sadece anne çocuğun peşinde dolaşmamalı çocuk annenin kuyruğu olmalı, çocuk sadece tanımadığı insanları değil annesinin yanında yetişerek onu rol model almalı ki ilerde ailesinin yanında olmaktan keyif almayan ailesi için çaba göstermeyen bir çocuk yetişmesin…
YanıtlaSilDüşüncem önce çocuk ailesiyle vakit geçirmeli.Kültürümüzdede zaten aile kavramı yok mu
YanıtlaSilÇocuk yetiştirirken bağzen bencillikmi yapıyoruz diye düşünüyorum
YanıtlaSilÇok güzel dile getirilmiş kalemize sağlık 🌸
YanıtlaSilBunca cabanin bunca yogunlugun icin onemli olab tek sey cocuklarinmla vakit gecirmek evi aileyi akrabayi ogretmek robot gibi evlatlar yetirirsek peki sonrasi ne olcak onlar anne olunca ne olacka yada baba duygulari alinmis sevgi merhamti bilmiyen biriyler olursa oeki cocuklari dizinin dibinde buyutmek tabiki egitimden de bahrum birakmadan onemle li olan bu ikisini beber yurutebilmek asil maharet bu
YanıtlaSilUmarım bu yazıdan herkes alması gereken faydayı alabilmiştir. Elinize emeğinize sağlık
YanıtlaSilÇocuklarımıza yaklaşımımızı ve tutumumuzu gözden geçirmemiz için işaret niteliğinde bir öykü... Emeğinize sağlık
YanıtlaSilNe kadar da evimizin içinden bir yazı olmuş. Kaleminize sağlık.
YanıtlaSilEllerinize sağlık gerçekten çok başarılı bir yazı olmuş
YanıtlaSilDönemsel olarak hayat süreçlerimizi tanımlayamadığımız için yönetmekte zorlanabiliyoruz. Hayatımız ve sahneleri konusunda irdeleme mesaisi yapmamız gerekiyor. Neyi öğrenirsek ailemiz de, işimiz de, sosyal çevremiz de tek başına kaldığımız zaman da doğru tepkiler verebilir ve sürecimizi yönetebiliriz? Çocuğumun nasıl bir ebeveyne ihtiyacı var? Nasıl yetişririrsem hayatında gerçekten ihtiyaç gideren denge de bir hayatı olur? Neyi öğrenirse toplamda faydaya yönelik hareket eder? Vb... Bizlere verilen Emanetlere hakkını teslim edebilmek dileğiyle...
YanıtlaSilSevgiler 🪻
Çocuğu yetiştirmek.. gerçekten ne demek? Yabancı Dil dil bilen ama iletişim kıramayan bir çocuk yeterli midir bizim için.. Enstrüman çalan ama daha hiç bugüne kadar odasını toparlamayı öğrenmemiz bir çocuk mudur olmasını istediğimiz şey... gerçek olan nedir, insan nasıl yetiştirilmelidir... düşündüren yazınız için teşekkürler...
YanıtlaSil"Ne o, ne de bu değilse doğrusu nedir? Çocuk yetiştirmenin asıl yöntemi nedir?"
YanıtlaSilBirçoğumuzun cevabını merak ettiği soru...
Kalemize sağlık...
Çocuk annenin eteğinin dibinde hayata dair pek çok şey öğreniyor, mutfak işleri, çarşı işleri, temizlik gibi hayatı boyunca işine yarayacak şeyleri. Ama verdiğimiz kursların ne kadarı hayata dair? Ya da onun hayatına dair.. Belki de ileride çiftçi olacak, zamanı gelince öğrenir, acelesi yok çünkü uygulanmayan bilgi de insandan alınıyor.
YanıtlaSilYetiştirmek ve büyütmek, arasındaki farkı anladığımızda her şey değişecek. Birer delikanlı, genç kız olduklarında bir çok şeyi kaçırmamak için, köprüden önce sonra çıkışı umarım kaçırmayız…
YanıtlaSilÇocuk yetiştirirken deneme yanılma yöntemiyle gidildiğinde çok pahalıya mal oluyor. Zaman geçer ve bir bakarsın çocuk da mutsuz sende mutsuz psikolojik bir sürü rahatsızlığın olmuş.
YanıtlaSilYirmibes yıllık iş hayatı için kendi hayatımızdan ve çocuğumuzun hayatindan çalmak ve çocuğumuzu yetiştiriyoruz diye ovündüğümüz bir dönemde çocukları yarış atı gibi ordan ordaya koşturmak ne acı büyüten değil yetistirebilenkerden olmak dileği ile kaleminize sağlık 🤍
YanıtlaSilEmeğinize sağlık 🌸 Yetişen ve yetiştirebilen olmak ümidiyle
YanıtlaSilEbeynler için ne güzel bir içerik olmuş.
YanıtlaSil