Anlamlı Veda...

Otobüsün camına başını dayamış, yolu izliyordu Eda. Derin düşüncelere dalmış, yaşadıklarıyla ilgili düşünüyordu. Hem çıkarımlar yapıyor, hem de yaşananlarla ilgili daha iyi sebep-sonuç ilişkisi kurabiliyordu. Evde de akşamları bunu yapardı. Yatma saati gelince yastığa başını koyar, hemen uykuya dalmazdı. Bu, onun rutini olmuştu artık. Günün yoğunluğundan bazı şeyleri düşünecek vakit bulamıyor, hayatın hızına kapılıyordu. Akşamları yaptığı bu günlük değerlendirme, ona iyi geliyordu.

İnsan bazen, göremediği, fark edemediği şeylerle ilgili, olayın içinden çıkınca, gerçekleri daha iyi fark etmeye ve görmeye başlayabiliyordu. Bu anlamlı rutin ona yaptığı iyi şeyleri devam ettirme motivasyonu kazandırıyor, yaptığı hataları da telafi etme fırsatı veriyordu.

Şimdi de uzun uzun düşünebileceği bir zaman dilimi vardı bu yolculukta. Kısa bir süre öncesine kadar, hayatı belli bir düzende devam ediyordu. Bir süredir görüştüğü Orhan’la arada program yapmaya çalışıyor ve çok emek verdiği işine gidip gelerek, düzenli bir hayat yaşıyordu. Hafta sonları eve iş getirmese ya da kendi izin gününü iş yerinde geçirmese daha az yorulabilirdi. Orhan da bu durumdan memnun olmadığını söylüyordu sık sık. O da kendine vakit ayırmak istiyordu ancak son aylarda bunu pek yapamıyordu.

Orhan gezmeyi, eğlenmeyi seven, hareketli bir adamdı. Birlikte bir şeyler yapmaktan hoşlanırdı. Tek başına program yapmayı pek sevmezdi. Eda’nın yoğunluğu onu da etkiliyor ve kendisinden uzaklaştırıyordu. Eda, bu durumun farkına bile varamamıştı. Ona göre biraz yoğundu ama her şey olması gerektiği gibi düzenli devam ediyordu.

Ta ki aylar sonra, Orhan ayrılmak istediğini söyleyene kadar... Bu kararı almakta zorlandığını dile getirmiş ama bu şartlarda yapamayacağı için bu kararı aldığını belirtmişti. Birkaç gün bu durumun etkisinden çıkamayan Eda, daha bunu atlatamadan, patronunun odasına çağırmasıyla, yaşanan kriz nedeniyle işine son verildiği haberini aldı. İlk zamanlar kendini eve kapatmıştı. Yaşadıklarını anlamaya çalışıyor ve tüm bunları neden yaşadığıyla ilgili sorular soruyordu.  Yapabileceği bir şey olmadığı gibi, onu bu şehirde tutan bir şey de kalmamıştı artık. Ailesi, Eda’yı yanlarına çağırmıştı.

Peki, şimdi Eda ne yapsın?

• Orhan’ı ve patronu mu suçlasın?
• Hiç önemsemeyip hemen yeni bir şeylere mi başlasın?
• Yoksa bir şey yapmadan durup beklesin mi?

Yolda giderken Eda da Orhan’ı, iş yerindekileri, son zamanlarda yaşadıklarını düşünüyordu. Keşke’leri... İyi ki’leri... Son zamanlarda yaptığı hataları düşündü önce. Sonra da neleri aslında doğru ve güzel yapabildiğini... Aklındaki sorulara cevap arıyordu Eda…

Nasıl bir öykü bırakmak ister insan gerisinde? 

Veda ederken bile, canını acıtan kişi veya olayda, doğru tepki verilebilir mi? 

Peki, ‘Nasıl? 

Deneyimsel Tasarım Öğretisi der ki; “İnsan, yaşanılan deneyimlerden ders çıkararak geleceğini tasarlar.” 

Problemler onları yaşayalım diye değil çözüp öğrenelim diye gelir. Karşılaştığımız olaylardan çıkardığımız deneyimler yarının doğru tepkilerinin ilk basamaklarıdır. Kişilerin söylediklerine ya da olaylara takılmak yerine öğrenmesi gerekeni öğrenip yoluna devam etmeli insan.

Her biten olayın, işin, projenin, günün, dönemin, ilişkinin arkasından neler öğrendiğine, cebine koyabileceklerine odaklanmalı insan. Geçmişte yaşananları yok saymak, unutmaya çabalamak sadece aynı şeylerin tekrar tekrar yaşanmasına sebep olur. 

Her başlayan şey, bir gün biter.

Gece biter, sabah olur.

Karanlık biter, aydınlık olur.

Her çiçek, bir gün solar.

Her mevsim, geçer.

Ne yaşadığımızdan daha önemli olan şey, yaşadıklarımızdan neler öğrendiğimizdir…

***

Deneyimsel Tasarım Öğretisi, geçmiş deneyimlerden yola çıkarak, geleceğimizi tasarlamaya yönelik stratejiler üreten bir bilgi topluluğudur. 

İnsanın daha mutlu, daha başarılı, daha iyi ilişkilerinin olması için yöntemler sunar.

"Kim Kimdir", "İlişkilerde Ustalık" ve "Başarı Psikolojisi" Programları ile bu amaca katkı sağlar.

Deneyimsel Tasarım Öğretisinde anlatılan tüm bilgiler, gerçek bilgiler olup, tüm zamanlar, tüm konular ve tüm insanlar için geçerlidir.

***