Tohumun Örtüsü

TOHUMUN ÖRTÜSÜ

Ravza son zamanlarda biraz daha kendi köşesine çekildiği kendiyle kaldığı bir dönemden geçiyordu. Bu durumu kendi tercih etmesiyle beraber, kontrol dışı gelişen koşullarla da böyle bir hal almıştı. Hayatında bazı değişiklikler olmuştu. Eskiden zevk aldığı şeyler artık ona eskisi gibi zevk vermiyordu.

Kafe de arkadaşlarıyla oturmaktan, aşk romanları okumaktan çok keyif alırdı. Son zamanlarda bir şeyler değişmişti. Artık alışveriş yapmak ona keyif vermiyordu. Onun yerine yeni hobisiyle daha mutluydu. Örgü örmek…

Bütün yazını çantalar örerek, yeni modeller öğrenerek geçirmişti. Daha önce hiç cam silmemişti. Şimdi ise cam silmek, evi temizlemek ona daha keyifli geliyordu. Bir yandan örüyor bir yandan düşünüyordu. Yaşı daha çok gençti. Sosyal medyadaki arkadaşlarının paylaşımlarına baktığında sanki birşeyleri yanlış yapıyor izlenimine kapılıp, üzülüyordu. Herkes tatile gitmiş, yeni yerler keşfetmiş, yeni aşklara yelken açmış. O ise bekliyordu. Doğru zamanda, doğru kişiyi. Doğru zamanda doğru yerde, doğru uğraşlarda olmayı.

Ama beklemek bu kadar hızlı başlayan biten ilişkilerin olduğu ve her şeyin çok açık sergilendiği dönemde ona zor geliyordu. Sosyal medyada hayatını çok göstermeyi seven birisi değildi. Her zaman birşeyleri daha gösterişten uzak, örtülü bir şekilde yaşamayı severdi. “Toprak misali…” derdi arkadaşlarıyla sohbet ederken.

“Toprak misali örebilmeli insan kendi sahip olduğu imkanlarını.” Daha oniki yaşındayken bir doğum gününde babası ona çok güzel bir bebek almıştı, dışarda oyun oynarken babasının elinde bebeği gördüğünde koşup sarılmıştı ona. Çok mutlu olmuştu. Sonrasında arkadaşlarının yanına dönüp Hilal’in üzgün bir şekilde oturduğunu gördüğünde anladı, babaannesinin örtülü sevmeyle alakalı sözlerini. Çünkü Hilal babasını kaybedeli 3 ay olmuştu. Babası tır şöförüydü. Hep gün sayar, babasının yolunu gözlerdi Hilal. Ve şimdi gelemeyecekti. Babaannesi onlara hep nasihat ederdi. “Benim güzel yavrularım, yemek yerken karşınızdakine de ikram edin. Hatta sevginizi gösterirken de... Annesi olmayan arkadaşlarınızın yanında daha az annenizden bahsedin, babası olmayanın yanında da... Ya da paranız varsa, bunu çok göstermeyin. Örtün ki hayatta sevginizi, imkanlarınızı bereketlendirsin. Çünkü örtülü olan her zaman açık olandan üstündür…”

Bu Ravza’ya hep bambu ağacının hikayesini hatırlatırdı. Beş yıl boyunca gübre verilip, sulanmasına rağmen filiz vermeyen bambu ağaçları… Ve nihayet beşinci yılın sonlarına doğru bambu ağacı filiz vermeye başlar,  altı hafta gibi kısa bir sürede yirmi yedi metre boyuna ulaşırdı. Toprağın altında görünmeyen o kısımda büyük bir sabır, büyük bir çalışma var ki ağaç toprağın üstüne çıktığı an güçlü bir şekilde boy verebiliyordu.

“Hayat da bazen güç toplayabilmemiz için köşeye çeker bizi. Tıpkı kelebek olmadan, tırtılın kendisine bir koza örmesi gibi.”

Bunları düşününce Ravza’nın içini huzur kapladı. Daha mutlu bir hayat için doğru zamana kadar beklemeli ve sahip olduğu imkanların üzerini örterek büyütmeliydi. Tıpkı o güçlü bambu tohumunun örtüsü gibi…

 ***

Deneyimsel Tasarım Öğretisi, geçmiş deneyimlerden yola çıkarak, geleceğimizi tasarlamaya yönelik stratejiler üreten bir bilgi topluluğudur. 

İnsanın daha mutlu, daha başarılı, daha iyi ilişkilerinin olması için yöntemler sunar.

"Kim Kimdir", "İlişkilerde Ustalık" ve "Başarı Psikolojisi" Programları ile bu amaca katkı sağlar.

Deneyimsel Tasarım Öğretisinde anlatılan tüm bilgiler, gerçek bilgiler olup, tüm zamanlar, tüm konular ve tüm insanlar için geçerlidir.

 ***