Başarı Yolculuğu

Güneş ışığı pencerelerden içeri süzülüyor, havada tembelce dönen toz zerreciklerini yakalıyordu. Sıcaklığı pelüş ofis koltuklarının içine işliyor, siyah deri yüzeyleri ısıtıyordu. Konferans masası parmak uçlarının altında pürüzsüz ve serin hissediliyordu, şık maun kaplaması doğal ışık altında parlıyordu. Ofis, çalışanların sesleriyle uğulduyordu. Klavyeler ritmik bir vuruşla tıkırdıyor, ara sıra çalan telefonlar, dinlenme odasındaki kahve makinesinin gürültüsüne karışıyordu. Demlenen kahvenin şekerli-acı aroması ofise yayılıyordu. 

Kahvesinin son yudumunu içtikten sonra vedalaşmak üzere ayağa kalktı. Dile kolay 30 yılı acısıyla tatlısıyla geride bırakmıştı. Onu can kulağıyla dinleyen çalışanlarına son konuşmasını yaptı:

“İnsanlar başarımın nedenlerini sorduklarında, birkaç temel faktöre işaret ederim;

Her şeyden önce başarılı olmak istedim. İşime gerçek bir ilgi duydum ve işim hiçbir zaman angarya gibi gelmedi. 

İkincisi ise hep azimli oldum. Yıllar boyunca pek çok aksilik yaşasam da bunların cesaretimi kırmasına izin vermedim. Kendimi toparlayıp, hatalarımdan ders çıkarıp ilerlemeye devam ettim. Pes etmek benim için asla bir seçenek değildi. Hedeflerime ulaşmak için alın teri ve gözyaşı dökmeye hazırdım. 

Üçüncüsü ise iyi ilişkiler kurdum. İçeride ve dışarıda ağ oluşturmaya ve faydalı ortaklıklar kurmaya öncelik verdim. Bu ilişkiler bana yeni kapılar açtı. 

Son olarak, kendimi sürekli geliştirmeye adadım. Sürekli öğrenmeyi ve becerilerimi geliştirmeyi rutinimin bir parçası haline getirdim. 

Motivasyonum, cesaretim, ilişkilerim beni kariyerimde bu noktaya taşıyan temel unsurlardır. Umarım bu ilkeler, kendini geliştirmeye istekli olan sizler için de işe yarar.”

Kurumsal basamakları tırmanmak kolay olmamıştı, ancak kazanımları ve başarı duygusunun verdiği haz her şeye değmişti.

Deneyimsel Öğreti der ki;

Hayatta birçok talebimiz var. Sabahları taleplerle uyanıyoruz. Kahvaltı hazır olsun, müşteriler zamanında ödeme yapsın, sokaklar temiz olsun, metro hızlı gelsin. İnsanlar bizi sevsin, arkadaşlarımız olsun, eşlerimiz bize iyi davransın, toplumda bize hak ettiğimiz değer verilsin istiyoruz. Bu talepler normaldir. Ancak sürekli talep ettiğimizde bu talepleri karşılayacak bir ilgi göremiyoruz. Karşımızdaki kişide bir heves uyandıramıyoruz. Talep ettiğimizde ilgi kayboluyor. İhtiyaçlarımızın karşılanmasını istiyoruz. İhtiyaçlarımızı karşılamayla ilgilenmiyoruz. İnsanlar para kazanmadan tatil yapmak, zam almak, unvan sahibi olmak istiyor fakat bunları karşılayacak durumda değil. Eğer çok talepleri olursa, bulundukları yerde bir yük haline gelirler.

Neden insanlar bizi tercih etsin? Sadece birinin bizi tercih ettiğini varsayalım. Neden bu kişi bize istediğimiz gibi davransın? Neden insanlar istediğimiz şartları sunsun? Neden insanlar eğitimimize gelmek istesin? Neden insanlar benim iş yerimde çalışsın? Neden bizi işe alsınlar? Sen herkesin isteyebileceği bir çalışan mısın? Sen herkesin isteyebileceği bir kurum musun? Senin gibi bir evlat sahip olmak herkesin isteyeceği bir şey mi? Eğer öyle bir evlatsan, annenden babandan bir talepte bulunabilirsin. Bu noktaya ulaşman gerekiyor. İnsanların "iyi ki geldin" demesini istiyorum ama neden? Nedenlerimizin cevabı yok.

İnsanların istekleri çoktur. Eş ister, çocuk ister, kariyer ister, zengin olmak ister. Bunları elde ettiğinde daha iyisini, daha güzelini ister. İnsanın istemesinin sonu yoktur. Ancak, insanlar bu hayatta oluşturdukları sebeplerin sonuçlarını yaşarlar. O zaman hangi sonuçları yaşamak istiyorsak onun sebeplerini oluşturmamız gerekir. 

***

Deneyimsel Tasarım Öğretisi, geçmiş deneyimlerden yola çıkarak, geleceğimizi tasarlamaya yönelik stratejiler üreten bir bilgi topluluğudur. 

İnsanın daha mutlu, daha başarılı, daha iyi ilişkilerinin olması için yöntemler sunar.

"Kim Kimdir", "İlişkilerde Ustalık" ve "Başarı Psikolojisi" Programları ile bu amaca katkı sağlar.

Deneyimsel Tasarım Öğretisinde anlatılan tüm bilgiler, gerçek bilgiler olup, tüm zamanlar, tüm konular ve tüm insanlar için geçerlidir.

***