Ananeye Mektup

“Bu mektup sana ulaşmayacak belki ama, bende bıraktıklarını yarın hatırlamaya ihtiyaç duyacağım kesin. O yüzden sanaymış gibi görünse de, başım sıkıştığında kendime okumak için, hafızamdan silinmeden yazıyorum.” diyerek, yazmaya başladı Sinem…

Ah ananecim… Pamuk gibiydi tenin, mis kokardı. Bembeyaz saçlarını bembeyaz tülbentinle örterdin. Ne güzel gülerdin, ne güzel gülümsetirdin… 

Kendimi bildim bileli, yanında iyi hissettim hep. Nedenini bu yaşıma kadar hiç düşünmemişim… Sahi, varlığın neden iyi gelirdi ki insanlara? 

Herkesin ihtiyacına uyumlu olduğun için mi yanında bu kadar rahattık acaba? Hani bitmeyen bir masalın vardı, uzun uzun anlatırdın. Her seferinde başka bir detay eklerdin masala. Ama çok yorgunsak, prensesle genç prens çabuk kavuşurlardı o gece. 

Herkesin ‘ben’ dediği yerde ‘sen’ diyebildiğin için mi kıymetliydin bu kadar? “Komşuluk çok önemli!” derdin. Bükülmüş belinle, karşı bahçedeki komşuna giderken dahi, elin hiç boş olmazdı. Bazen yanında götürebileceğin hediye, bahçenden kopardığın bir tane kır papatyası olurdu. Ama hep bir ikramın, yüzleri gülümseten bir şey olurdu elinde.

Yoksa vefalı olman mıydı seni özel kılan? Haftanın bir günü mutlaka telefonun yanına oturur, rehberini açardın. O gün hal hatır sorma günün olduğunu bilirdik, dostlarını akrabalarını arar, herkesten haberdar olurdun. Yıllar geçtikçe rakamları okuyamaz hale geldin ama bizden yardım isteyip, aramalardan hiç vaz geçmedin.

Sadece insanlara değil, tüm canlılara karşı özenliydin üstelik... Yere düşen elmaları ziyan ettiğini hiç hatırlamıyorum. Ağaçların dibine düşenleri tek tek toplar, biricik sarı kıza ziyafet verirdin. Onu sağarken de tatlı dilliydin. “Güzel dur kızım” der, bir yandan sırtını sıvazlar, onu da memnun ederdin.

Seni bu kadar canlı ve diri yapan, bitmek bilmeyen merakın, öğrenme isteğin miydi? Eline geçen bir gazete parçası veya takvim yaprağı her ne ise, okunmadık köşesini bırakmazdın. Okumaktan çok keyif alırdın, bizi de heveslendirmeye çalışırdın. “Gözüm seçmiyor yavrum şunu sesli okur musun?” der bizi kahraman hissettirirdin. İnsanı öğrenmeye teşvik eden en güzel yöntemlerden biriydi belki de… 

Canını sıkan, üzüldüğün pek çok şey olmuştur muhakkak, öyle ya etrafı kalabalık bir insandın. Ziyaret edenin de çoktu, derdini anlatmaya gelenin de. Senin de üzülüp ağladığın zamanlar oldu belki ama hiç şikâyet etmedin. 

Olumsuz sonuçta bile eğlenmeyi bilirdin. Hani bir gün saçına kına yakmıştık… Hevesle kızıl saçların olacağını beklerken, o pamuk gibi beyaz saçların tupturuncu olmuştu. “Amaaan ne olacak, turuncu saçlı bir nine oldum işte!” deyip ne çok gülmüştün… 

Sahi, neydi seni sevdiren, yanında iyi hissettiren?

Canın sıkkın olsa da gülümseyebilmen miydi?

Belinin iki büklüm olmasına rağmen ben bu yokuşu çıkamam demek yerine, koluna gireyim yavaş yavaş çıkarız demen miydi?

Hiç şikâyet etmemen miydi?

Kendi imkânsızlıklarına rağmen, elindekini başkalarıyla paylaşabilmen miydi?

Yoksa o hep çocuksu merakın mıydı? Öğrenmeyi sevmen miydi? 

Ömrünü nasıl geçirmek isterdin bilmiyorum ama benim ömrüme ne iyilikler kattığını çok iyi biliyorum pamuk ananem. Ve nasıl bir ömür geçirip nasıl anılmak istediğimi de…

İyi ki varmışsın, iyi ki…”

Deneyimsel Tasarım Öğretisi der ki, “İlişki, bağ kurmaktır.”

İnsan, iletişimden ilişkiye ihtiyaç görerek geçebilir. İnsanın fayda verdiği kadar ilişki kurma hakkı vardır. İnsanları bir arada tutan, birbirlerine karşı ödedikleri bedel, verdikleri emektir. Karşısındaki kişiyi düşünen, ihtiyacını gözeten, eksiğini gidermeye çalışan kişi, ilişkilerde aranan, boşluğu hissedilen kişidir. İnsanların çoğu ilişkilerinde ne alacağına, hangi ihtiyacını gidereceğine bakarken; karşıdakine ne vereceğini, hangi ihtiyaçları gidereceğini düşünenler ilişkinin kazananı, isteneni olur. 

Lehte olan kişiler, etrafına fayda veren, ilişkide olduğu insanları yetiştirebilen, yön veren olabilir ve küçük birkaç anı gibi görünen, büyük stratejiler bırakır gerisinde. 

İnsan, hayattaki anlamını görmek isterse, ilişki kurduğu kişiler için ne anlam ifade ettiğine bakmalıdır belki de...

***

Deneyimsel Tasarım Öğretisi, geçmiş deneyimlerden yola çıkarak, geleceğimizi tasarlamaya yönelik stratejiler üreten bir bilgi topluluğudur. 

İnsanın daha mutlu, daha başarılı, daha iyi ilişkilerinin olması için yöntemler sunar.

"Kim Kimdir", "İlişkilerde Ustalık" ve "Başarı Psikolojisi" Programları ile bu amaca katkı sağlar.

Deneyimsel Tasarım Öğretisinde anlatılan tüm bilgiler, gerçek bilgiler olup, tüm zamanlar, tüm konular ve tüm insanlar için geçerlidir.

***