Çocuk Da Yaparım Kariyer De

 ÇOCUK DA YAPARIM KARİYER DE

Güzel bir sonbahar günüydü. Kapı açıldığında çalan müzik içeri çekiyordu. İçeri girince bordo kumaşla kaplı, üstünde yeşil kadife yastıklarla süslenmiş koltuklar, onlar uyumlu aydınlatma fark ediliyordu. Koltuk sayısı, mekana göre biraz fazlaydı. Genellikle öğrencilere hitap ediyordu. Çalışma masaları, birkaç öğrencinin çalışabileceği büyüklükte seçilmişti. O yüzden de kafede müzik sesinin yanı sıra bir gürültü de vardı. Diğer taraftan mutfaktan gelen yeni pişmiş kruvasan kokuları etrafı sarmıştı.

 

‘’Çocukla kariyer çokta kolay olmuyormuş’’ dedi Selin. Öğle arası bir kahve için arkadaşı yanına uğramıştı. Ne zamandır görüşemediklerinden, bu sefer kısa süreli de olsa görüşmeye karar vermişlerdi. Anlatacak bir şeyler birikmişti yine demek ki…

 

Esra çocukluk arkadaşıydı, aralarından su sızmazdı.

 ‘’Neden böyle söylüyorsun? Sen çok severek açmadın mı bu kafeyi?’’ diye sordu Esra.

‘’Çok severek açtım, haklısın. Ne hayaller kurdum burayı açmak için. Daha sonra yeni şubelerini de açacaktım farklı yerlerde. Sonra da dünyaya açılmak istiyordum… Ama kafe açıldıktan kısa bir süre sonra evlendim ve anne  de oldum. Hepsini bir arada idare etmek zorlaştı. Çok yoruluyorum ve kafedeki işleri de tam oturtamadım. İşinin başında durmayınca bir şeyler aksıyor. Ama evin ihtiyaçları da var… Bebeğim, eşim… Nasıl yapacağımı bilemez oldum.’’

 

İnsan, her şeyin aynı anda olmasını  istediğinde, hiçbir şeye yetişemez hale gelir. Oysa hayat, her şeyi bir sıraya koymuştur. Biz farkında olmasakta süreç bu şekilde işler. İnsan, henüz yürümeden koşmak ister, birden 30 kilo vermek ister, koşa sürede zengin olmak, hemencecik kendi işinin patronu olmak ister.

 

Neden mi?

Çünkü insan sabredemez...

Biraz acıya, biraz hazza, biraz da beklemeye ihtiyacı vardır... Aslında bu sürece sabredebilse, istediği başarıya ulaşacaktır.

 

Selin de kafeyi çok severek açmıştı. Geçmişte bir kafede çalışmayı da deneyimlemişti.. ‘’Ben de yapabilirim. Neden başkasının işyerinde çalışacağıma kendi işimin patronu olmayım ki?” diye düşünmüştü.

Eşi Mehmet’le de bu kafede tanışmışlardı.. Hemen evlenmeye karar vermişlerdi. Evli olmakla ilgili yepyeni bir sürecin içine girmişti. Ev işleri, misafirler, bir insanla yeniden uyum sağlamaya çalışmak derken birden çok fazla şeyle uğraşmak zorunda kalmış.  Bir de anne  olmak isteyince, hiçbirine yetişemez olmuştu. ‘’Ben ne yaptım?’’ diye kendine kızıyordu..

 

İnsan sadece sanayide veya berber dükkanında çırak olmaz yaşantısında. Hayatın her alanında, yeni bir şeye başladığında, çırak olarak başlar... Ticarette, arkadaşlıkta, sporda, öğrencilikte, evlilikte, ebeveynlikte… Çıraklık, konu ne olursa olsun, o alandaki en zor ve yorucu süreçtir. Çünkü bir şeye yeni başladığında çok enerji gerekir.  İşte bu yüzden insanın birden fazla alanda yeni çıraklıkları kaldırmaya gücü yetmez. Birkaç çıraklığı aynı anda başlatan biri, gücü yetmediğinde kendini başarısız ve mutsuz hisseder.

 

‘’Bu kadar büyük işlerde, aynı anda çıraklık başlatman hata oldu’’ dedi Esra. ‘’Keşke sırayla ilerleseydin. Ve birini belli bir yere getirdiğin zaman,  diğerine geçseydin.’’

 

O da yeni  gittiği  “Başarı Psikolojisi” seminerinde duymuştu bunları. Arkadaşıyla görüştüğünde fark etti, bu bilgiyi öğrenmenin kıymetini… Bir işe nasıl başlanacağını ve nasıl devam ettirileceğini öğrenmek,  başarılı  olmanın yöntemiydi.

 

Her yeni sürecin çıraklığı, kalfalığı ve ustalığı olur. Hepsinde de farklı  sorular ve verilmesi gereken farklı cevaplar vardır. Önemli olan gerçek yöntemlerle sürece uyum sağlamaktır…

***

Deneyimsel Tasarım Öğretisi, geçmiş deneyimlerden yola çıkarak, geleceğimizi tasarlamaya yönelik stratejiler üreten bir bilgi topluluğudur.

İnsanın daha mutlu, daha başarılı, daha iyi ilişkilerinin olması için yöntemler sunar.

"Kim Kimdir", "İlişkilerde Ustalık" ve "Başarı Psikolojisi" Programları ile bu amaca katkı sağlar.

Deneyimsel Tasarım Öğretisinde anlatılan tüm bilgiler, gerçek bilgiler olup, tüm zamanlar, tüm konular ve tüm insanlar için geçerlidir.

***