İŞE YARAYANI BULDUM

Buse omuzları düşmüş bir şekilde görüşmeden çıktı. Yine hayır cevabı almıştı. Bu sefer nedense çok daha umutlu gitmişti. O yüzden de daha üzgündü.

Dışarıda biraz yürüş yapmak istedi. Epey yol almıştı. O kadar çok yürümüş olacak ki yorulduğunu hissetti. Gözüne köşedeki park ilişti. Belki biraz burada oturabilirdi. Eve gitmek istemiyordu “Ne yaptın?” sorularını cevaplamak onu zorlayacak gibi görünüyordu. En azından şu an yalnız kalmak istiyordu. Büfeden su aldı ve parkta bir banka oturdu. Kendi kendine de “Bu haberin üzerine soğuk su da iyi gelir.” dedi.

Parkta oynayan çocukları izlemeye başladı. Dikkatini bisiklet sürmeye çalışan bir çocuk çekti. Babası ile destek iki tekeri söktüler ve desteksiz sürmeye başladı. “Bence artık yapabilirim baba!” diyordu. Çok heyecanlıydı çocuk. Kendisini daha büyümüş, daha iyi bir şey yapıyormuş konuşmaları vardı. İlk önce babası arkasından tutuyor. Biraz ilerliyor gidiyor, sonra düşüyor. Olmuyor. Bir daha deniyor. Olmuyor. Bir daha… Sonra çocuğun heyecan dolu sesi ile irkildi. “ Baba! Başta hızlı sürünce dengemi daha iyi sağlıyorum.”

Buse de bir an düşündü. Evet insan hayatta olumlu sonuca ulaşmak için çabalıyordu. Çabalarının içinde işe yarayanları da ayıklaması gerekiyordu. Neyi yaptığında işe yaramış neyi yaptığında işe yaramamıştı. Bu çok önemli bir bilgiydi diğer hamle için.

Bugün onu daha umutlu yapan şey neydi? Şuan belki de ona ihtiyacı vardı. Çünkü insan geliştirmesi gereken yeri bilmeliydi. Yoksa hep bir şeyleri sadece yapmış olmaktan öte gidemezdi. Mesele bir şey yapmak değil onu daha iyiye taşımak ise iyi yaptığımız şeyleri çoğaltmalıydık.

Sabahki heyecanı aklına geldi. Kendisi için bir şey yapmak ona iyi gelmişti. Bir hedefinin olması ve onun ile ilgili meşguliyetinin olması… Bunu yaparken de çok mutluydu. Devam etmeliyim o bisiklet süren çocuk gibi. Olmuyor değil, olmayan ne? Peki olması için yapmam gerekenler ne? Bunları düşünmeliyim. Bunları bularak birleştirmek... Kendi duvarın için taşlarını toplamak belki...

Daha emin adımlar için yaşanmışlığımızı deneyime çevirmemiz gerekiyor. Hatalarımızı azaltan, bizi konfora taşıyan şeyi bulmamız gerekiyor. Bunun için yaşadığı olaylardan deneyim çıkarmak önemli. Yaşadığımız olaydan bir şey öğrenerek çıkmak çok kıymetli. Çünkü öğrenmediğimiz her yerde aynı şeyleri tekrar ederken buluyoruz kendimizi. O zaman insan hayatında tekrar eden yerleri düşünmeli. Oradan kendine değerlendirebileceği bir veri çıkarmalı. İşte o vakit insan kendini dününden daha iyi hissederken buluyor. Daha net kararlar alabiliyor. Bu işe yarıyor öngörüsü oluyor. Sadece kendisine değil başkalarına da tavsiye eder hale geliyor.

Öyleyse hayatımızı yaşanmışlıktan deneyime çıkarabilmemiz için gereken taşlarımızı toplayalım. Kendimize güzel bir duvar örelim.

 ***

Deneyimsel Tasarım Öğretisi, geçmiş deneyimlerden yola çıkarak, geleceğimizi tasarlamaya yönelik stratejiler üreten bir bilgi topluluğudur. 

İnsanın daha mutlu, daha başarılı, daha iyi ilişkilerinin olması için yöntemler sunar.

"Kim Kimdir", "İlişkilerde Ustalık" ve "Başarı Psikolojisi" Programları ile bu amaca katkı sağlar.

Deneyimsel Tasarım Öğretisinde anlatılan tüm bilgiler, gerçek bilgiler olup, tüm zamanlar, tüm konular ve tüm insanlar için geçerlidir.

***