İNSANI İYİLEŞTİREN ELEŞTİRİLER

İlhan çok iyi bir üniversitede alanında bilinen saygın hocalardan müzik eğitimi almış, önemli korolarda çalışmış görev almış bir müzik öğretmeniydi. Atandığı okulda çoğunlukla öğrencilerini özel günler için müzik korolarına kendi hazırlıyordu. İlhan yine bir özel gün için koro hazırlığı yaparken çalışmaları dinleyen arkadaşlarından biri müziğinde fazla tekrarlar olduğu için müzik dinleyenlerin sıkılabileceğini söyledi. Tarih öğretmeni ise müziklerinin hazırlandıkları özel gün için güncel olmadığını, kendisinin alanı olduğu için isterse ona yardımcı olabileceğini söyledi.

Repertuar hazırladığı alan gerçekten de kendi branşı değildi ama ona tavsiye veren, eleştiren herkesin ona gıcık olduğunu, onu çekemediği için bunları yaptıklarını düşünüyordu. Müzik ile ilgili eleştirilerden sanki şahsıyla ilgili bir eleştiri yapılmış gibi rahatsız oluyordu İlhan. 

Etraftaki söylenenlere o kadar kapalıydı ki yapılan eleştirilere hemen tepkisel olarak eleştirenlerin eksik yönlerini, sistemdeki bozuklukları, okulun eksikliklerini söyleyerek cevap veriyordu:

“Bizim okulda çalışma yaptığımıza şükretsinler. Okulun düzgün bir konferans salonu yok, Ses sistemi çok kötü, okul idaresi desen sıfır destek, öğrencilerin kabiliyeti yok, bir ciddiyet yok. Benim koro çalıştırabileceğim bir ders aralığım yok. Ders boşluklarımda elimden geleni yapıyorum. Ben yine çok iyi iş çıkarıyorum.” diyerek kendi kendini rahatlattı İlhan.

İlgili gün gelip çatmıştı. İnsanlar gerçekten de müziklerden hoşlanmamışlardı. Tekrar tekrar dönen aynı müziklerden sıkıldılar ve salondan ayrılmaya başladılar. İlhan bu görüntüye çok üzüldü. Çünkü çok emek verip öğrencilerini sıkı çalıştırmıştı.

 

Neden böyle olduğunu düşünmeye başladı. 

Kendisi gerçekten iyi bir müzik eğitimi almış, yetenekli biriydi. Yeteneğini sorgulamıyordu ama sanki bunlar ona daha önceden söylenmişti.  Gelen her eleştiriyi dinlemeden hemen savunmaya geçip kendini korumaya çalışmasaydı, bunları kendisine yapılan bir kötülük gibi algılamasaydı, sonuç çok daha farklı olabilirdi. Repertuara hâkim olmadan çalıştığı bu alanda arkadaşlardan destek alabilir, müziklerin süresini de provada dinleyenlerin fikrini alıp biraz daha kısaltabilirdi. Ama insan dışarıdan gelen fikirleri hiç önemsemiyor bazen.

Neden insan başkalarının fikrini önemsemez?

Başka insanların fikirlerinin hiç katkısı olamaz mı bize?

Neden eleştirileri cevap vermek için dinleriz?

Daha söyleneni dinlemeden cevap vermek için yarışır insan.

Oysaki önce söyleneni dinleyip sonra o fikri değerlendirmek gerekmez mi?

Ya insanı ileriye taşıyacak bir şeyse onu dikkate almak daha kazançlı değil midir?

İnsanın iç gözlükleri duyguları, telaşı, kendimi görmek istediği yer ile ilgili isteklerinin de etkisiyle gerçeği tam yansıtmayabilir. Dışarıdan bir gözü dikkate almak hayattaki hata payını azaltacaktır aslında. Yaptığı işin kalitesini arttıracaktır.

İnsanların niyeti iyi olmasa bile o eleştiriyi insana bir duyuran var.

Ama her şeyi tam olan insana hiç kimse bir şey katamaz ki…  Önce mükemmel iş çıkardığıyla ilgili bilgi eksiklerinin olduğu fikrini değiştirmesi lazım insan.

Yani kendimi olduğum gibi kabul etmem lazım. Sonra daha da ileriye taşıyabilirim kendimi.

İnsan önce savaşmayı bırakıp sakince onları dinlemeyi öğrenebilmeli.

“Kimse senin olan bir şeyi senden alamaz. Kimse de senin olmayan bir şeyi sana veremez.” rahatlığıyla dinlemeli söylenenler.

Her çözüm sunan eleştiri bizi iyileştirir aslında…

***

Deneyimsel Tasarım Öğretisi, geçmiş deneyimlerden yola çıkarak, geleceğimizi tasarlamaya yönelik stratejiler üreten bir bilgi topluluğudur. 

İnsanın daha mutlu, daha başarılı, daha iyi ilişkilerinin olması için yöntemler sunar.

"Kim Kimdir", "İlişkilerde Ustalık" ve "Başarı Psikolojisi" Programları ile bu amaca katkı sağlar.

Deneyimsel Tasarım Öğretisinde anlatılan tüm bilgiler, gerçek bilgiler olup, tüm zamanlar, tüm konular ve tüm insanlar için geçerlidir.

***