Bitişin İşareti, Başlamış Olmasıdır...

Plastik maskenin içi, hafif buharlanmış gibi görünüyordu. Maskenin ardındaki yüzde ise, acılı bir ifade vardı… Nefes almakta güçlük çektiği her halinden belliydi… Yaşı ileri olmasına rağmen, evde dahi uzun durmayı sevmezdi. Şimdi bir yatakta sabit durmaya çalışması bile başlı başına bir mücadeleydi. Bu düşüncelerle babasına doğru yaklaşmaya başlamıştı ki hemşirenin net uyarısıyla duraksadı. “Önlüğünüz yok, yaklaşmayın!” Hemen durdu, geri adım attı. Hemşirenin gözüne bakarken ki şaşkınlığının sebebini tam kestiremiyordu… Belki de çok iyi tanıdığı babasına, hiç tanımadığı birinin yaklaşma demesine şaşırıyordu… Bugün, hiç tanımadığı birinin babasının yanında, en tanıdık olanın ise babasının uzağında olması gerekiyordu… Gerçekten tuhaf bir gündü… Cumartesi günleri görüşmeye alışıktı… Alışıktı da… Bu buluşma, normalde taze bir çay eşliğinde olurdu. “Naber kızım, işler nasıl gidiyor?” soruları ile başlar, “Amaaan, bu annen bana çok karışıyor” final cümlesiyle ile tamamlanırdı. Yine bir Cumartesi günüydü… Gün tutmuştu da mekan oldukça farklıydı… Yoğun bakım ünitesi, pek de buluşmaya alışık oldukları bir yer değildi sonuçta… Babası zaten az konuşurdu. Ama hiç ses çıkaramayacak kadar konuşamamasına alışık değildi… 

“Baba” diye seslendi… Bu kelime hem özel, hem de genel bir kelimeydi. Hayatında muhatabı varsa sana özeldi. Yoksa sadece bir sıfat gibi geneldi… Kelimelere de veda edilmesi gerekebileceğini o ana kadar düşünmemişti… Babası, kızının sesini duyunca gözlerini açtı… Birilerinin kısa diye ifade edebileceği bir süre göz göze geldiler. Babası bedensel, kızı gönülsel acısını belli etmek istemez gibi, az önceki yüz ifadelerini değiştirmeye çalıştılar… Tek elini hafifçe kaldırarak selam verdi… Gözlerini açık tutabilecek hali yoktu… Tüm bunlar, yaklaşık bir dakika içinde olmuştu… Her süreçte olduğu gibi o ziyaret de başlamış ve bitmişti… Başlayan her ne varsa, sonuna kavuşmak için koşar gibi değil miydi? Onlara verilen ilişkinin ömür süresi bitmiş miydi? Bunu henüz bilmiyordu… ALLAH’tan ümit kesilmeyeceğine, ALLAH’ın kulunun lehine olduğuna, her ne olursa olsun, en hayırlısı olacağına emindi… Zaten içindeki o hafif yanıklık hissine su serpen de, emin olduğu bu gerçeklerdi… 

Deneyimsel Tasarım Öğretisi der ki; “Her şeyin bir başı, bir de sonu vardır.”

Bir şeyin biteceğinin en önemli işareti başlamış olmasıdır. Her şey başlar ve her şey biter… Güneşin doğuşu batacağının, kışın başlaması biteceğinin, doğum ölümün işareti değil midir? İstesen de istemesen de, olacak olan, olur… Bir şey başladı mı? Evet… O zaman o, mutlaka bitecek demektir. 

Oysa insan günlerini, ilişkilerini, ömrünü çoğunlukla bu gerçeği unutarak yaşar. Hep bir “Yarını” olacakmış gibi düşünür. O sebeple değil midir sonraya bırakmaları… Başlamak isteyip de başlanamayanların, henüz tamamlanmamış olanların, yapılması gerekirken üşenilenlerin mazeretidir “Yarın.” 

· Anneme vakit ayırmam lazım… Bugün bir geçsin, gideceğim… 

· Çocuklarla daha fazla ilgilenmem lazım… Şu bitsin önceliklendireceğim… 

· Spor yapmazsam vücudum zarar görecek… Şu yoğunluk geçsin başlayacağım… 

“-ecek, -acak” ekleriyle, hep gelecekte yapmam gerekenleri yapacağım hissiyle geçen bir ömrün sebebi; insanın gününü, ömrünü sınırsız zannetmesi olabilir mi? 

Eşimle tartışıp, kapıyı sert şekilde çekip çıktım. Aslında o kadar da kızmama gerek yoktu ama insanlık işte… Eve gidince gönlünü alırım diye düşündüm… Bir dönen olabileceğime, döndüğümde onu bulabileceğime ne kadar da eminim. İnsan, yarını olmayacak bir güne uyanabileceğini hesaba katmak istemez... ‘Gönlü alınacak olanı bulamama’ olasılığını pek de tahmin etmez… Yapılması, sakınılması gerekenleri ertelemekle geçen bir ömrün, bir oyalanma olduğunu, o ömrün mutlaka sonunun geleceğini düşünmez… 

Ve insan kaygısını yanlış yerlerde yaşar. Kontrolünde olmayan sonlarla mücadele eder. Oysa hangi insanın gücü doğan güneşi batırmamaya yeter? Veya hangi kışın bitişi insanların gayretiyle hızlanabilir? Hangimiz bu hayatta kontrolümüzde olmayana yön verebiliriz ki?

Başlayan başlayacaktı…

Biten de bitecekti… 

Soru bu değildi…

Soru şuydu…

· verilen süre içerisinde sen neler yaptın?

· Yani nasıl tepkiler verdin?

· Mesela sorumlulukların nelerdi?

· Yapman gerekenler, sakınman gerekenler, öğrenmen gerekenler nelerdi?

· Hata yapınca nasıl telafi etmeliydin?

· İşler istediğin gibi gitmediğinde nasıl moral bulmalıydın?

· İstediğin sonuçlar olduğunda nelere dikkat etmeliydin?

Sorular, bitişe değil sürece olur…

Tüm sorular başlamış ve henüz bitmemiş süreçlerle ilgilidir.

Hayat sana “Bitsin mi, bitmesin mi?” diye sormuyor… 

“İmkanın varken ne yapacaksın?” diyor.

Devam eden o proje var ya… Yorulduğun… Bitsin diye gün saydığın… O biter… Ona takılma… Sen o iş devam ederken neler yapman gerek, onu düşün…

Zamanı yavaşlatmak istediğin, geçmesini istemediğin o tatil günleri var ya… O da geçer... Onu düşünme… O tatili yaşarken nasıl hakkını verirsin, onunla ilgilen… 

Ölümünden korktuğun sevdiğin var ya… Belki sen, belki o, biraz önce biraz sonra… Ama mutlaka… Ölümü yaşayacaksın… Bununla ilgilenme… Hala süren var ya, şimdi neler yapman lazım? Ona kafa yor… 

Hayatta her şey ecelini bekler…

Her an, 

Her gün, 

Her ilişki, 

Her eşya,

Her sorumluluk, 

Her keyif,

Her acı,

Her ömür…

Ona verilen süre tamamlandığında sonuna erişir…

Her şey geçer…

Her şey biter…

Bununla ilgilenme…

Annen, 

Baban, 

Evladın, 

İşin, 

Sorumlulukların, 

Günün, 

Sağlığın, 

Ömrün…

Hala devam eden her ne varsa…

Bununla ilgilen… 

Hala soru sorulması, hala yapabileceklerimizin olması ne büyük bir nimet, ne büyük bir imkan, ne büyük bir lütuf…

Şimdi hemen, 

Yarını beklemeden,

Hayatında devam eden her ne varsa, ona dön ve bak…

Ve hala imkanın varken kendine şunu sor… 

Şimdi sen, neler yapmalısın?

***

Deneyimsel Tasarım Öğretisi, geçmiş deneyimlerden yola çıkarak, geleceğimizi tasarlamaya yönelik stratejiler üreten bir bilgi topluluğudur. 

İnsanın daha mutlu, daha başarılı, daha iyi ilişkilerinin olması için yöntemler sunar.

"Kim Kimdir", "İlişkilerde Ustalık" ve "Başarı Psikolojisi" Programları ile bu amaca katkı sağlar.

Deneyimsel Tasarım Öğretisinde anlatılan tüm bilgiler, gerçek bilgiler olup, tüm zamanlar, tüm konular ve tüm insanlar için geçerlidir.

***