BİR YOLUN İKİ KENARINDAKİ YAŞAMLAR VE SINAVLARI

 BİR YOLUN İKİ KENARINDAKİ YAŞAMLAR VE SINAVLARI

Her insan bu hayatta başarılı ve mutlu olmak ister. Ayşe’ de o insanlardan biriydi.

 

Büyük bir şehrin lüks bir semtinin yanındaki yolun ayırdığı kenar mahallede dünyaya gelmişti Ayşe.

Bir tarafta upuzun lüks binalar, bir tarafta derme çatma ya sıvası eksik ya çatısı eksik gecekondular.

 

Bir tarafta abajurlar, koltuklar, masalar, halılar, arabalar, elektrikli oyuncaklar, içi kıyafetlerle dolu gardıroplar, içi dopdolu buzdolapları...

Diğer tarafta tavana direk asılı basit 60 voltluk ampuller, basit kilimler, tahta divanlar, rengarenk desenli üst üste yığılmış döşekler, duvardaki çiviye asılmış tek tük kıyafetler...

 

Ve böylece başlayan sınavlar...

Sahip olduklarımızla, olamadıklarımızla, olacaklarımızla ve asla olamayacaklarımızla…

Verdiğimiz, veremediğimiz sınavlar...

 

Yürümeye ve hayatın yavaş yavaş farkına varmaya başladığında insan, bu hayata gezmeye, görmeye, eğlenmeye, yaşamaya, yemeye, içmeye geldiğini zannediyor.

 

Oysa biz bu hayata yapıp ettiklerimizle, seçimlerimizle sınanmaya gelmiştik. 

 

Sınavda olmak fikri bazen insana ağır gelebiliyor. 

Her yapıp ettiğimiz ile sınandığımızı bilmek ve her davranışımızın bir karşılığı olacağını bilmek insana bazen zor gelebiliyor.

 

Kime? Yüreğinin götürdüğü yere gitmek isteyene tabi ki...

Çünkü zaten biz yasalara uyumlu yaşadığımızda, aslında sınav çok basitleşiyor ve bizi destekleyen bir şey haline gelmeye başlıyor.

 

Nasıl ki trafiğin yasalarına uyduğumuzda sorunsuzca yolculuk yapabiliyorsak, hayatta da aslında aynı.

Bunların hepsinden daha da kötü olanı ise insanın bu hayata sınanmak için geldiğinden hiç haberi yokmuş gibi davranmasıydı…

Bizim sözüm ona kenar mahalle çocuğu olarak dünyaya gelmiş Ayşe’cik de sınavdan haberi yokmuş gibi davrananlardandı.

Babası inşaat ustasıydı Ayşe’nin. Çalışkan bir adamdı Osman Amca. Biraz da safçaydı. Ne iş verirlerse yapar, ne para öderlerse kabul ederdi. Karısı Emine de bu durumdan hep şikayet ederdi. "Hep çok iş yapıp, az para alıyorsun!" diye adama hiç rahat vermezdi. Sanki çalışan kendisiymiş gibi. Osman Amca da aksine bunu hiç dert etmezdi. O sadece çalışmayı bilirdi. Zaman zaman karısının dırdırından dertlenirdi Osman Amca. Bazen de çok yorulduğunda, "Ben yağmura süzek, güneşe gölge oluyorum hanım yeter artık." diyerek sızlanırdı.

 

Osman Amca zaman zaman o fakir mahallenin diğer kenarındaki zengin mahalleden de iş alırdı ve bazen Ayşe’yi de yanında götürürdü.  O zamanlar başladı Ayşe’nin lüks sevdası. Sahip olmadıklarıyla sınavı...

 

Bazı evlerin içi çocuk parkı gibiydi… Hiç parka gitmeden hep evlerinde oynayabilirler diye düşünürdü Ayşe. Ne kadar çok oyuncak, ne kadar çok oyun olursa o kadar mutlu olacağını zannediyordu, bu sebeple o çocukların da kendisinden daha şanslı ve daha mutlu olduğunu düşünüyordu. Çünkü hepi topu birkaç saat orada olduğu için ona çok tatlı geliyordu.  

 

Zihninde kıyas oluşuyor ve bu durum kendi imkanlarının kısıtlılığının daha çok farkına varmasına sebep oluyordu.

Bu da onu mutsuz ediyordu ve gelecekteki hırsları için bileniyordu farkında olmadan.

O da zengin olmalıydı. Böyle lüks evleri, böyle oyuncakları, böyle kıyafetleri olmalıydı…

 

Günler günleri, aylar ayları kovaladı ve üniversite sınavlarına sıkı bir hazırlanma ile Ayşe yüksek bir puan alarak iyi bir bölümü kazandı.

Tek amacı iyi para kazanmak, başarılı olmak ve çocukluğunda bir kenarında oturduğu o mahallenin, diğer kenarına kapağı atabilmekti.

Bu taraftaki birçokları gibi, o da diğer kenardakilerin, bu kenardakilerden daha başarılı, daha mutlu ve daha şanslı olduğunu düşünüyordu. 

Çünküüü…

Başarının çoğunlukla zengin olmak, popüler olmak, kariyer sahibi olmak veya ünlü olmak sanıldığı bir zamanda yaşıyorlardı.

Gerçek başarı ne? Kimse bilmiyor ve düşünmüyordu da…

 

Maddiyat ve maneviyatın birbirinin zıttı süreçler olduğunu ve insanın maddiyatı arttıkça maneviyatının azalacağını bilmiyorlardı.

Maneviyat azalınca orada artık huzur olamayacağını bilmiyorlardı. Tam tersine ne kadar imkan, ne kadar konfor varsa o kadar mutlu olunacağını düşünüyorlardı.

 

Oysa maddiyat insana sadece maddiyat getiriyordu. Hiçbir maddiyat insanı mutlu etmek için yaratılmamıştı.

 

Günün sonunda, Ayşe de diğer birçokları gibi hedeflerine ulaşabilmiş, yolun karşı tarafına geçmeyi başarabilmişti.

Ama yine de bir şeyler eksikti. Kariyeri vardı, parası vardı, hatta dünyanın bir yarısını da gezmişti neredeyse Ayşe. Ama akşam olup eve dönerken işler biraz değişiyordu. İçine bir hüzün çöküyordu...

 

İş, güç, kariyer, gezme, tozma, modalara ayak uydurma derken, bazı şeyleri de kaçırıvermişti Ayşe... 

 

Bazen çocukluğundakiyle ve şimdiki yaşamını kıyaslıyordu. Yani yolun bu tarafı ile diğer tarafı arasındaki farkı düşünüyordu. Nasıl da büyüleyici geliyordu varlıklı insanların hayatı. Şimdi bu varlığın tam ortasındayken tahta divanlı odada oynadığı beş taş kadar keyif alamıyordu. En lüks restoranlarda yediği yemekler, annesinin misafirlere ikram ettiği kısırın tadını vermiyordu. Giydiği marka kıyafetler çocukluğunda bayramdan bayrama alınan o kıyafetlerin sevincini yaşatmıyordu...

Hangisi daha huzurluydu? Değmiş miydi onca mücadeleye?

 

Hayat bu muydu? Gerçek başarı bu muydu? Gerçek mutluluk bu muydu? Bu hayata biz neden gelmiştik? 

Bize verilen eller, gözler, kulaklar bunca algılama ve aktarma becerilerimiz acaba bu evi, bu arabayı alıp, bu kariyere sahip olabilmek için miydi gerçekten? 

Hayatın bütün amacı bir asfaltın daha lüks olan diğer tarafına geçmek olabilir miydi?

Eğer öyle ise bu kabiliyetler biraz fazla değil miydi bu amaç için? 

Bunlardan daha azı ile de bunların daha fazlası yapılamaz mıydı?

O zaman da hemen bir şeyleri israf etmiş olabilir miydi sorusu aklına geliyordu.

Peki bir şeyleri kaçırıyor olabilir miydi?

Acaba bizden beklenen ama bizim farkında olmadığımız başka şeyler olabilir miydi?

 

Bu sınırlı zamandaki sınavlarını verirken cevapladığı sorularla, bir sonraki hayatın bizden istediği sorular örtüşüyor muydu?

 

Ve değmiş miydi?

  ***

Deneyimsel Tasarım Öğretisi, geçmiş deneyimlerden yola çıkarak, geleceğimizi tasarlamaya yönelik stratejiler üreten bir bilgi topluluğudur. 

İnsanın daha mutlu, daha başarılı, daha iyi ilişkilerinin olması için yöntemler sunar.

"Kim Kimdir", "İlişkilerde Ustalık" ve "Başarı Psikolojisi" Programları ile bu amaca katkı sağlar.

Deneyimsel Tasarım Öğretisinde anlatılan tüm bilgiler, gerçek bilgiler olup, tüm zamanlar, tüm konular ve tüm insanlar için geçerlidir.

***