Kardeşin Zulme Uğradığında Ne Yapabilirsin?

Gece birden gözü açılıverdi. Gözü saate takıldı. Saat 03.00’ı gösteriyordu. Aklında hiç tanımadığı insanların ne durumda olduğu ve yüreğindeki acıları vardı. Göğsü daralıyordu. İçi daraldığında hep yürüyüşe çıkardı. Uzun uzun düşünürdü yürürken. Ama saat gecenin üçüydü. Şimdi çıkamazdı. Mutfağa gitti, birkaç yudum su içti. İçtiği su bile kendisini boğacakmış gibi hissetti. Ne oluyordu böyle? Ne yediği yemekten, ne uykudan, ne de yaptıklarından bir tat alabiliyordu. Dokunsalar ağlayacak gibiydi. Eli mutfak tezgâhında duran telefonuna gitti. Telefonu alıp almamakta tereddüt etti. Çünkü son zamanlarda sosyal ağlarda gördüğü her görüntü ona çok ama çok ağır geliyordu.

Buna rağmen gözyaşlarına engel olamadan videoları izlemeye ve haberleri okumaya devam ediyordu. Bu durum karşısında içine düşen tek şey çaresizlikti. 

Elbette yapabileceği bir şeyler olmalıydı. Şu anda yapabileceği şeyi yapmak için abdest aldı. İki rekât namaz kıldı. Ellerini açtı ve Müslüman kardeşleri için dua etmeye başladı:  

“ALLAH’ım hiçbir kimseyi, gücünün yetmediği bir şeyler yükümlü kılmazsın; lehinde olanı da kendi kazandığıdır, aleyhinde olanı da kendi kazandığıdır. Rabbimiz! Unutur veya yanılırsak bizi cezalandırma! Bizden öncekilere yüklediğin gibi bize de ağır yük yükleme! Üstesinden gelemeyeceğimiz şeyleri boynumuza borç kılma! Bizi bağışla, ayıplarımızı ört ve bize rahmetimle muamele buyur! Sen bizim sahibimiz ve yardımcımızsın; artık inkârcı topluluğa karşı bize yardım et!”

Duası bittiğinde gün ağarmak üzeriydi. Üstüne bir kaban alıp derin düşüncelere dalacağı bir yürüyüşe çıktı… Çocukluğunda işittiği bir cümle aklına düştü. 

“Müslüman Müslümanın kardeşidir.”

Bu cümleyi hatırladığında şu anda yaşadığı üzüntüye anlam verebiliyordu. 

                             

Peki kardeş ne demekti? 

İnsan sadece aynı anneden ve babadan doğdu diye kardeş olmaz. Aynı yaşam stilin paylaştığı kişiler de onun kardeşidir. Çünkü onlar aynı yolun yolcusudur. Aynı trende aynı güzergâha doğru yol alırlar. 

İnsanlar en çok vakit geçirdikleri kişilerle bağ kurmazlar aynı Rabbe tutunanlar iseler aralarında bir bağ oluşur. O yüzden dünyanın bir ucunda Müslüman bir topluluğun başına gelen bir zülüm diğer ucundakileri etkiler, üzer… 

İnsan kardeşinin acı çekmesine eli kolu bağlı seyirci kalmak ister mi? 

Onu zalimlerin eline öylece bırakabilir mi? 

Onun başına gelen, canını sıkan en ufak bir şey kendisinin canını da sıkmaz mıydı? 

Kardeşi ağlarken insan gülebilir miydi?

O halde insan kardeşi için mutlaka bir şeyler yapmalıydı ki bir nebze de olsa içindeki yangına su serpebilsin. Onun yüzü güldüğünde kendi de gülebilsin. İşte bu yüzden Filistin’deki kardeşleri için yapabilecek bir şeyler olmalıydı. 

İnsan zulme uğrayan kardeşine bütün yardım yolları kapanmışken ne yapabilirdi ki?

İnsanın hayatta en çaresiz olduğunu düşündüğü anda elbette yapabileceği bir şeyler olmalıydı. Yapabileceği şeyler sınırlı olsa da elinden mutlaka bir şeyler gelebilirdi. Müslüman kardeşleriyle ilgili aldığı haberlerde, tüm dünya ile iletişimlerinin kesildiği, yiyecek ve su bulamadıkları, ısınma ve barınma ihtiyaçlarını karşılayamadıkları en ağırı da işgalcilerin onları insan olarak tanımlamamasıydı. Bu çok ağır bir sınavdı. Oradaki insanların hallerini hatırlayınca yüreği yanıyordu. Yapabileceği şeyler sınırlıydı ama vardı. 

Herkesle iletişimi kesilmiş olabilirdi ama oradakilerin kendi ifadeleriyle “ALLAH ile olan iletişimleri kesilmemişti.” Bu cümle çok büyük bir inancı barındırıyordu. 

En önemlisi de “ALLAH’tan ne olursa olsun ümit kesilmemesiydi.” O zaman insan böyle durumlarda ümidini kesmeden işe başlayabilirdi. Rabbi ile iletişimini güçlendirebilir. Müslüman kardeşleri için ALLAH’tan yardım dileyebilirdi. 

• Filistin’de kardeşi açken kendisi tok yatamazdı mesela. Bir miktar aç bırakabilirdi. 
• Acısı olan kardeşleri vardı. Cenazeleri, şehitleri, kayıpları vardı. Böyle iken evinde yas varmış gibi davranabilir. Kardeşinin acısını paylaşabilirdi. 
• Yüzü gözü kanlar içinde, annesiz babasız çocuklar vardı sokaklarda kalmış. Onlara ulaşamazdı belki… Ama yanı başındaki bir yetimin başını okşayabilirdi. 
• Aslında insan haberini aldığı kadarıyla anlamaya çalışabilirdi. Zor günler geçiren kardeşlerinin hallerinden öğreneceği çok şey vardı. 
• Onların kaybedecek hiçbir şeyleri kalmadığı halde yüzlerindeki tebessümden ilham alıp güzel olanı yaymaya gayret gösterebilirdi. Ağlarken bile tebessüm etmenin bir şükür olduğunu anlatabilirdi mesela. 
• Onca zorluk altında daha sağlam bir mümine dönüşen kardeşlerinden bağı koparmamak için inancından eminliğini arttıracak sakınmalarını arttırabilirdi.  

Bu düşüncelerle epey yürüdü. Eve dönüş yolunda neleri daha iyi yapabileceğini düşünmeye devam etti…  

***

Deneyimsel Tasarım Öğretisi, geçmiş deneyimlerden yola çıkarak, geleceğimizi tasarlamaya yönelik stratejiler üreten bir bilgi topluluğudur. 

İnsanın daha mutlu, daha başarılı, daha iyi ilişkilerinin olması için yöntemler sunar.

"Kim Kimdir", "İlişkilerde Ustalık" ve "Başarı Psikolojisi" Programları ile bu amaca katkı sağlar.

Deneyimsel Tasarım Öğretisinde anlatılan tüm bilgiler, gerçek bilgiler olup, tüm zamanlar, tüm konular ve tüm insanlar için geçerlidir.

***