Kim Kimdir?

Ayla, kendini bildi bileli sağlıklı beslenirdi. Elmaların en doğalını bulup onları yer, hatta her zaman bulamaz diye buzdolabının dondurucusunda stoklardı. Buğdayı ata tohum olmayan unu, asla almazdı. Sebzelerin, bahçede, ilaçsız yetişenlerini bulmaya çalışırdı. Organik ürünlerin bile hangisi gerçekten organik, hangisi değil bilirdi. Belli markalara güvenirdi. Çünkü bu konuda geniş araştırmalar yapmıştı. Ayla, hiç şeker yemez, o yüzden de şekersiz tariflerle tatlılar yapmayı öğrenmişti. Çünkü evde çocuklar da vardı. Ve onlar, bu kadar sağlıklı beslenmek yerine, yediklerinden keyif de almak istiyorlardı. Peki Ayla, onları rahat bırakır mıydı?

“Olmaz çocuklar, bunlar çok zararlı. Sakın yemeyin!”

Ayla, bunları öyle gergin bir şekilde söylüyordu ki, sanki bir şeker yediklerinde çocukları ölecekti. Ama onlar sadece çocuktu ve arkadaşlarının yediklerini merak ediyorlardı. Tek istekleri, haftada bir de olsa biraz abur cubur almaktı.

Annelerine göre bu bile büyük bir suçtu. Anlayamıyordu Ayla. İnsan kendisine bu kadar zararlı olan bir şeyi neden yemek ister ve üstelik bunun için parasını harcar. Bu kadar faydalı yiyecek varken, içine katkı maddeleri eklenmiş, şekerli, boyalı ve alerjileri artıran, bağırsakları yoran şeyleri insanlar neden tercih ediyordu? Ayla’ya göre bunları üretenler, katillerden daha suçluydular.

Ahmet için, hayattan keyif almak çok önemliydi. Gidip bir çikolata veya şeker fabrikasında çalışmayı dahi hayal ettiği çok olmuştur. Ya da, bir çikolata havuzuna kafasını daldırıp, doyasıya çikolata yemek… Keyif aldığı şeylere hep yakın olmak isterdi. Eve gelmeden marketten birkaç gofret ve mısır patlağı almak, gayet disipline olduğu bir davranıştı. Televizyon karşısında bunları atıştırmak, önemli bir mesaiydi onun için. Yaz demek onun için dondurma demekti mesela. Arkadaşlarıyla birlikte daha çok gezmek ve eğlenmek... Gece eve daha geç gelmek. Saatlerce kapının önünde çekirdek çitleyip gazoz içmektir.

Ahmet, çocukları ile oyun oynadıktan sonra, üzerine soğuk ve bol şekerli bir limonata içip birer gofret yemeye bayılırdı. Bunda da hiçbir sakınca görmezdi. Ama bunları mecburen Ayla’dan gizli gizli yaparlardı. Çünkü Ayla, onları böyle görürse kalp krizi geçirebilirdi. Ölmeyip sağ kalırsa, biliyorlardı ki saatlerce onlara akıl verecekti. O yedikleri şu an vücutlarında ne hasarlara yol açıyordu, organları nasıl mahvoluyordu anlata anlata bitiremezdi.

Küçük oğlu Aslan, bir gün dayanamayıp annesine; “Annecim sen neden doktor olmadın? Sen doktor olsaydın kesin dünyada hasta kalmazdı.” diye söylenmişti.

Bazı insanlar yediğinden, içtiğinden ve yaptıklarından keyif almak isterler. Bir şeyin faydalı olması onlar için ikinci planda yer alır. Birinci öncelikleri haz vermesidir. Bazılarıysa yedikleri, içtikleri ve yaptıkları şeylerde öncelikle fayda olmasını gözetirler. Faydalı ise sorun yoktur, onun keyifli olması pek gerekmeyebilir. Ama faydalı değilse ondan uzak durmayı tercih ederler.

İnsanların doğuştan getirdikleri farklı özellikleri vardır. Onları anlayabilmek ve doğru iletişim kurabilmek için, bu özellikleri bilmek gerekir.

Deneyimsel Tasarım Öğretisi der ki; “İnsanın şifası zıddındadır.”

İnsan kendisine benzeyenle ilişki kurmak ister ama asıl fayda gördüğü kişiler kendinden farklı olanlardır. Bizim gibi olmayanla ilişki kurmak bizi zorlasa da çok yol kat ettirir. İnsan kendisinden farklı olanla ilişki kurmaya çalışırken gelişir, iyileşir...