SOSYAL SORUMLULUK PROJELERİ

Ananeye Mektup

Ananeye Mektup

“Bu mektup sana ulaşmayacak belki ama, bende bıraktıklarını yarın hatırlamaya ihtiyaç duyacağım kesin. O yüzden sanaymış gibi görünse de, başım sıkıştığında kendime okumak için, hafızamdan silinmeden yazıyorum.” diyerek, yazmaya başladı Sinem…

Ah ananecim… Pamuk gibiydi tenin, mis kokardı. Bembeyaz saçlarını bembeyaz tülbentinle örterdin. Ne güzel gülerdin, ne güzel gülümsetirdin… 

Kendimi bildim bileli, yanında iyi hissettim hep. Nedenini bu yaşıma kadar hiç düşünmemişim… Sahi, varlığın neden iyi gelirdi ki insanlara? 

Herkesin ihtiyacına uyumlu olduğun için mi yanında bu kadar rahattık acaba? Hani bitmeyen bir masalın vardı, uzun uzun anlatırdın. Her seferinde başka bir detay eklerdin masala. Ama çok yorgunsak, prensesle genç prens çabuk kavuşurlardı o gece. 

Herkesin ‘ben’ dediği yerde ‘sen’ diyebildiğin için mi kıymetliydin bu kadar? “Komşuluk çok önemli!” derdin. Bükülmüş belinle, karşı bahçedeki komşuna giderken dahi, elin hiç boş olmazdı. Bazen yanında götürebileceğin hediye, bahçenden kopardığın bir tane kır papatyası olurdu. Ama hep bir ikramın, yüzleri gülümseten bir şey olurdu elinde.

Yoksa vefalı olman mıydı seni özel kılan? Haftanın bir günü mutlaka telefonun yanına oturur, rehberini açardın. O gün hal hatır sorma günün olduğunu bilirdik, dostlarını akrabalarını arar, herkesten haberdar olurdun. Yıllar geçtikçe rakamları okuyamaz hale geldin ama bizden yardım isteyip, aramalardan hiç vaz geçmedin.

İlişki

Sadece insanlara değil, tüm canlılara karşı özenliydin üstelik... Yere düşen elmaları ziyan ettiğini hiç hatırlamıyorum. Ağaçların dibine düşenleri tek tek toplar, biricik sarı kıza ziyafet verirdin. Onu sağarken de tatlı dilliydin. “Güzel dur kızım” der, bir yandan sırtını sıvazlar, onu da memnun ederdin.

Seni bu kadar canlı ve diri yapan, bitmek bilmeyen merakın, öğrenme isteğin miydi? Eline geçen bir gazete parçası veya takvim yaprağı her ne ise, okunmadık köşesini bırakmazdın. Okumaktan çok keyif alırdın, bizi de heveslendirmeye çalışırdın. “Gözüm seçmiyor yavrum şunu sesli okur musun?” der bizi kahraman hissettirirdin. İnsanı öğrenmeye teşvik eden en güzel yöntemlerden biriydi belki de… 

Canını sıkan, üzüldüğün pek çok şey olmuştur muhakkak, öyle ya etrafı kalabalık bir insandın. Ziyaret edenin de çoktu, derdini anlatmaya gelenin de. Senin de üzülüp ağladığın zamanlar oldu belki ama hiç şikâyet etmedin. 

Olumsuz sonuçta bile eğlenmeyi bilirdin. Hani bir gün saçına kına yakmıştık… Hevesle kızıl saçların olacağını beklerken, o pamuk gibi beyaz saçların tupturuncu olmuştu. “Amaaan ne olacak, turuncu saçlı bir nine oldum işte!” deyip ne çok gülmüştün… 

İlişki

Sahi, neydi seni sevdiren, yanında iyi hissettiren?

Canın sıkkın olsa da gülümseyebilmen miydi?

Belinin iki büklüm olmasına rağmen ben bu yokuşu çıkamam demek yerine, koluna gireyim yavaş yavaş çıkarız demen miydi?

Hiç şikâyet etmemen miydi?

Kendi imkânsızlıklarına rağmen, elindekini başkalarıyla paylaşabilmen miydi?

Yoksa o hep çocuksu merakın mıydı? Öğrenmeyi sevmen miydi? 

Ömrünü nasıl geçirmek isterdin bilmiyorum ama benim ömrüme ne iyilikler kattığını çok iyi biliyorum pamuk ananem. Ve nasıl bir ömür geçirip nasıl anılmak istediğimi de…

İyi ki varmışsın, iyi ki…”

Deneyimsel Tasarım Öğretisi der ki, İlişki, bağ kurmaktır.

İnsan, iletişimden ilişkiye ihtiyaç görerek geçebilir. İnsanın fayda verdiği kadar ilişki kurma hakkı vardır. İnsanları bir arada tutan, birbirlerine karşı ödedikleri bedel, verdikleri emektir. Karşısındaki kişiyi düşünen, ihtiyacını gözeten, eksiğini gidermeye çalışan kişi, ilişkilerde aranan, boşluğu hissedilen kişidir. İnsanların çoğu ilişkilerinde ne alacağına, hangi ihtiyacını gidereceğine bakarken; karşıdakine ne vereceğini, hangi ihtiyaçları gidereceğini düşünenler ilişkinin kazananı, isteneni olur. 

Lehte olan kişiler, etrafına fayda veren, ilişkide olduğu insanları yetiştirebilen, yön veren olabilir ve küçük birkaç anı gibi görünen, büyük stratejiler bırakır gerisinde. 

İnsan, hayattaki anlamını görmek isterse, ilişki kurduğu kişiler için ne anlam ifade ettiğine bakmalıdır belki de...

***

Deneyimsel Tasarım Öğretisi, geçmiş deneyimlerden yola çıkarak, geleceğimizi tasarlamaya yönelik stratejiler üreten bir bilgi topluluğudur. 

İnsanın daha mutlu, daha başarılı, daha iyi ilişkilerinin olması için yöntemler sunar.

"Kim Kimdir", "İlişkilerde Ustalık" ve "Başarı Psikolojisi" Programları ile bu amaca katkı sağlar.

Deneyimsel Tasarım Öğretisinde anlatılan tüm bilgiler, gerçek bilgiler olup, tüm zamanlar, tüm konular ve tüm insanlar için geçerlidir.

***




22 yorum:

  1. O anneanne gibi bir yaşamak gayretiyle. Kaleminize sağlık.

    YanıtlaSil
  2. İnsanın bu hayatta oluşturduğu, kurduğu iyi bağlar insanı nasıl da yetiştiriyor. Nasıl da aranan kişi haline getiriyor… iyi ilişkiler kurmak ümidiyle… kaleminize sağlık🌼

    YanıtlaSil
  3. Ne güzel bir anane. Böyle bir hayat yaşamak dileğiyle

    YanıtlaSil
  4. Düşünmeye ihtiyacımız olan şu günlerde “Sahi, neydi baxı insanlar sevdiren, yanında iyi hissettiren?” …

    YanıtlaSil
  5. Canım ananem❤️ Çalışmanlığı, dürüstlüğü, yardımsever-misafirperverliğini getirdiniz gözümün önüne. Çok güzel bir yazı olmuş🌺 Emeğinize sağlık

    YanıtlaSil
  6. İyi insanlar iyi izler bırakır🌼 İnsanın her hali bir işarettir. Kaleminize sağlık 💓

    YanıtlaSil
  7. İyi insanlar iyi izler bırakır🌼 İnsanın her hali bir işarettir. Kaleminize sağlık 💓

    YanıtlaSil
  8. Çok güzel bir yazı olmuş ellerinize emeğinize sağlık. 🌿

    YanıtlaSil
  9. Ah Annem ah emeğinize sağlık

    YanıtlaSil
  10. Çok güzel sıcacık anlam yüklü bir öykü. Çoğumuza hatırlattı anneannelerimizle bir anımızı . Elinize sağlık.”İyi ki tanımışım” denilen bir kişi olmak dileğiyle…🍃

    YanıtlaSil
  11. İnsan, hayattaki anlamını görmek isterse, ilişki kurduğu kişiler için ne anlam ifade ettiğine bakmalıdır belki de...

    YanıtlaSil
  12. Bunu annem için söyleyebilirim , nasil bir kadindi ,herkesi seven ,kendini sevdiren ; nur içinde yatsin .

    YanıtlaSil
  13. Ben babannemi 5 yaşında iken kaybettim ama o kadar küçük olmama rağmen o kadar güzel hatırlıyorum ki galiba bu yüzden. Sizin yazınızı okuyunca yaptıkları şeylerin, sevgi dolu olmalarının kaç yaşında olursan ol bıraktığı bir iz var.
    Elinize sağlık çok güzel bir yazı.

    YanıtlaSil
  14. Eskilerin birbirleriyle aralarındaki bağ ne kadar kuvvetliydi. Telefon rehberini açıp akrabalarla muhabbetler edilirdi. Şimdi insanlar bayramlarda bile ziyaretlere gitmiyorlar.
    Modelleyecek eskilerimiz vardır elbet çevremizde, bizlerde o insanlardan olacak şekilde yaşarız umarım🌺

    YanıtlaSil
  15. Meryem Hicran Erataman28 Aralık, 2022 12:58

    Ne kadar samimi, insanın kalbine işleyen bir yazı. Okurken gözlerim yaşardı itiraf etmek isterim. İnsanların hayatlarında böyle güzel iyilik izleri bırakmak niyetiyle. Ellerinize sağlık Hocam.

    YanıtlaSil
  16. Elinize sağlık. Çok samimi bir yazı. Her okuyanı geçmişe, iyiki hayatımda var dediği birilerine götürmüştür sanırım.
    Nasıl bir ömür geçirip nasıl anılmak istediğimizi iyi düşünüp yaşayabilmek …
    İyi ki varsın, iyiki hayatımdasın… İnsanın duymak, hissetmek istediği bağlar… İyiki varsın denilenlerden olabilmek için dileğiyle…
    Çok teşekkürler…🌸

    YanıtlaSil
  17. Bir anlam bırakmalı insan olduğu yerde. Elinize sağlık çok sıcak ve annelerimize tekrar dönüp baktırıp sarıltacak bir yazı olmuş 💐

    YanıtlaSil
  18. Giderken faydamızı geride bırakmak…
    Emeğinize sağlık çok güzel öok faydalı bi yazı olmuş

    YanıtlaSil
  19. Ah o kiymet bilen olgun insanlar. Pamuk nineler. Kalpleri isitan icerikte bir yazi

    YanıtlaSil
  20. Nerede o eskiler diye ahlanmaktansa eskilerden deneyim çıkarmaya çalışmalıyım... teşekkürler farkındalık için

    YanıtlaSil
  21. Çok güzel…
    Hayatta olan büyüklerimizin kıymetini bilelim, yaşayan kitap gibiler, anlamaya öğrenmeye çalışalım …

    YanıtlaSil
  22. Öldükten sonra geriye amel defterini kapatmayan hayırlı evlattır. Hayırlı evlatlar yetiştirelim inşallah sevap yazılmaya devam etsin. Geçmişten yaşadıklarımızdan başkalarının yaşadıklarından da Deneyim çıkaralım geleceğimizi dizayn edelim vakit kaybetmeyelim ahirete gidiyoruz.

    YanıtlaSil