Sınav Sahası: Çalışma Masası

Derya, çalışma masasının başındaydı yine. Sağ tarafa boy sırasına göre dizilmiş kitaplar, sol tarafta not defteri, karşısında rengârenk kalemlerle dolu kalemliği… Çalışma alanına, masa düzenine çok önem verirdi. Ne de olsa, gününün 7- 8 saati burada geçiyordu…

Çocukluğundan beri çok severdi çalışmayı. Birilerine zor gelen okuma, not alma işleri onun için eğlenmenin bir parçasıydı. Annesi disiplinli ve kuralları olan bir kadındı. Uyku saati belliydi, okul dönemlerinde televizyon izlenmez, misafirliğe gidilmez, misafir kabul edilmezdi. Daha keyifli bir aktivite olmayınca, Derya ders çalışmayı oyun haline getirmişti. Yeni kitap kokusu, rengârenk kalemler, farklı silgiler onu heyecanlandırmaya yetiyordu.

Bir yapboz keyfiyle ders çalışmasından olsa gerek, girdiği tüm sınavlarda başarılı olmuştu. Derece yaparak kazandığı üniversite ise onu hayal kırıklığına uğratmıştı. Yüksek beklentilerle gelmişti üniversiteye. Düşünmeye, araştırmaya daha fazla vakit ayırabilecek, benzer hedefleri olan insanlarla birlikte çalışıp hem kendisine ve hem de başka insanlara fayda sağlayabilecekti. İşler umduğu gibi gitmemişti… Sınav saatindeki değişikliği söylemeyen arkadaşlar, not paylaşmaktan kaçınan, bildiğini saklayan, kendisinden yüksek puan alan birilerine tahammül edemeyen çok insan vardı etrafında. Bazıları da neden orada olduklarından bile habersizdi. Gerçek anlamda bir hedefleri olmadığı için, her gün farklı bir tüketim ortamında zaman öldürüyorlardı. Ya bulunduğu yeri, hayat amacı haline getirecek kadar hırslı ya da neyi neden yaptığını bilmediği için umursamaz olan insanlar vardı etrafında. 

İlgili gibi görünenlerin gerçekte ilgilendiği neydi? Sınava çalıştın mı, kaç aldın, kaçıncı oldun, sınav nasıl geçti? Bir insan başkalarının sonuçlarıyla neden ilgilenirdi ki? Birilerinin kazancı bizim kaybımıza yol açmadığı gibi birilerinin kaybedişinden de biz kârlı çıkamazdık… Üstelik sonucu bu kadar istemek, istenen sonucu daha da uzaklaştırıyordu oysa…

Yine bir gün çalışma masasında otururken, karşısındaki kitap yığınına bakıp düşüncelere daldı. ‘Tüm bunlar ne için’ diye geçirdi içinden... İnsana verilen süre, bir gün dolar ve öyküsü biter. 

Öyküm bittiğinde nasıl anılmak isterim? 

Tüm bu yaptıklarımı neden yaptım? 

Bir ömür, sebebinden keyif almadan, sonuç için çabalayarak tüketilmeli mi? 

Sebebimden keyif almadıysam eğer, sonuca ulaştığımda neyi kazanmış olabilirim? 

Ya da sonuç alamamış olsam da, sebebimden keyif aldıysam eğer, neyi kaybetmiş olabilirim ki? 

“İnsan, birilerinin sonuçlarıyla ilgilenirken neler kaybettiğini fark edemiyor.” diye düşündü. Yağmur yağarken başkalarının kovalarını ne kadar çok doldurduğuna bakan insan, kendi kovasını doldurmayı unutuyordu. Sonra da o sağanak yağmurda bile kovasının boş kaldığından şikâyet ediyor, başkalarının ne kadar büyük sonuçlar aldığını görüp, onların sonucunu istiyordu. Yapması gereken tek şeyin, kendi ortaya koyduğu sebeplerle ilgilenmek olduğunun farkına varamıyordu insan… 

Deneyimsel Tasarım Öğretisi der ki: “Başarı; bir hedefe ulaşmak değil, o hedefe giderken sınavlarını geçmektir.”

İnsan bir hedefe vardığında tatmin olacağını zanneder. Oysa insanın yoldan aldığı keyif, hedefe vardığında aldığından çok daha fazladır. Yani önemli olan bir yere varmak değil, yolculuktan keyif almaktır. Bir dağ tırmanışında, belki de en az vakit geçirilen yer, dağın zirvesidir. O zirveyi anlamlı kılan, zirveye giden yolda yaşananlardır. Yolculuk keyifliyse, zirveye çıkamasa da karlı hisseder insan…

Hayatta hiçbir emek karşılıksız kalmaz. Hiç kimse, verdiğinden çok daha fazlasını almadan öyküden çıkamaz. Doğru sebepleri oluşturanlar için sonuçlar zaten garanti edilmiş.  Sınavı geçmenin yolu, bir sonuca ulaşmak değildir. İnsan olumlu sonuç alırken kaybedişte olabilir ya da olumsuz sonuç alırken aslında kazanıyor olabilir…

Derya, zihni bu düşüncelerle meşgulken, gözüne masasında duran bir kitap ilişti. Kitabı eline aldı, rastgele bir sayfayı açtı, kokladı ve gülümsedi. 

Yolda olmayı seviyorsan eğer, sebeplerin yüzünü güldürmeye yetiyorsa, sonuca ulaşsan ne fark eder, ulaşmasan ne?

***

Deneyimsel Tasarım Öğretisi, geçmiş deneyimlerden yola çıkarak, geleceğimizi tasarlamaya yönelik stratejiler üreten bir bilgi topluluğudur.

İnsanın daha mutlu, daha başarılı, daha iyi ilişkilerinin olması için yöntemler sunar.

"Kim Kimdir", "İlişkilerde Ustalık" ve "Başarı Psikolojisi" Programları ile bu amaca katkı sağlar.

Deneyimsel Tasarım Öğretisinde anlatılan tüm bilgiler, gerçek bilgiler olup, tüm zamanlar, tüm konular ve tüm insanlar için geçerlidir.

***