Bir Dolu Tabak, Birkaç İyi Sonuç...

Esma, yoğun çalışma hayatı olan bir kadındı. Bu tempoya bağlı uyku düzeni, beslenme şekli onu biraz yıpratan tarzdaydı. “Mümkünse işlerimi halledeyim, evi bulayım, sabah tekrar işe gideyim…” döngüsünde yaşıyordu.

Ailesiyle birlikte yaşıyordu ve evde kendisine pek bir iş kalmıyordu. Anne-babasıyla da zaten fazla görüşemiyorlardı. Esma, eve gelir gelmez, zaruri işlerini halledip, hemen uyuyordu. Sabahları işe gitmek için, herkesten önce evden çıkıyordu. Uzun zamandır, evde yemek bile yememişti. Dışarıda bir şeyler atıştırdığı için eve geldiğinde yemek ihtiyacı hissetmiyordu.

Bir akşam arkadaşı Seda aradı. Kızını okula götürürken, Esma'nın da iş yerinin önünden geçtiğinden bahsetti.

"Kızın beslenmesine börek koyacaktım, müsaitsen sabah geçerken sana da bırakayım. Bu vesileyle seni de görmüş olurum, uzun zamandır görüşemedik, özledik..." dedi Seda.

“Ay yok, zahmet etme, ne gerek var...” derken, Seda gayet samimi bir şekilde, sabah 8:20 gibi orada olacağını belirtti. Dediği saatte kapının önündeydiler. Hem Seda'yı hem kızını görmek çok iyi gelmişti Esma'ya. Seda'nın uzattığı poşetin içinde, iki tane turuncu kapaklı, cam saklama kabı vardı. Biri börekti de diğeri neydi? Tarçınlı kurabiyeee! O kadar çok severdi ki, hemen tadına bakıp teşekkür etti.

Malum saklama kapları bir süre Esma'da kaldı. Nasıl geri vereceğini düşündü. Öyle ya, ikram tabağı boş dönmezdi. Ama aylardır mutfağa girmediğinden içlerine ne koyacağını bilemedi. Önce, hazır mı alsa diye düşündü. Hemen vazgeçti. Yok artık, ayıptı yani. Mecbur kendisi hazırlayacaktı. Karar verince aradı; yarın da kahvaltınız benden. Seda, “Ne gerek vardı, zahmet etme...” diyecekken Esma cevap verdi; "Bizde tabak boş dönmez, 8:20'de gelip iş yerinden alırsınız." 

Börek, kurabiye tamam da, sonradan aklına geldi, ufak atıştırmalıklar da olsun bu menüde. Hem çocuklar da çok severdi. Yaptı market alışverişini, girdi mutfağa. Neredeyse tüm akşamını iki çeşit için harcadı. İşi bittiğinde üstünden tır geçmiş gibiydi. Annesi bir saatte 5-6 çeşit yemek çıkarırken, kendisi 5-6 saatte bir iki çeşit aperatif çıkarabilmişti. Ne kadar uzun zamandır mutfağa girmediğini tekrar tekrar fark etti. Mutfağı ne kadar özlediğini de. 

Güzelce, özenli bir şekilde, kendisinin ve arkadaşının paketlerini hazırladı. Sabah erkenden kalktı, akşamdan hazırladığı paketleri de alıp yola çıktı. Arkadaşına paketleri uzattı, teşekkürlerini kabul etti ve onları uğurladı. Hazırladıklarından iş yerindeki arkadaşlarına da ikram etti. "Birilerine kendi emeğinden vermek ne kadar güzelmiş. Hiç dışardan bir şey alıp vermeye benzemiyor." diye düşündü. Açıkçası iyi hissetmişti kendini; "En iyisi, bundan sonra evden bir şeyler yapıp getireyim, hem zaten dışarıda yemekten de bıktım. Hep aynı şeyler hem de sağlıksız."

Bir kaç gün sonra, hatırladığı keyifle eve gidince bir kez daha fırını çalıştırdı. Sonra evde müsait zamanlarda mutfağa girer oldu. Hatta bir gün, annesi trafikte mahsur kalınca, pilavı kendisi yapıp sofrayı kendisi kurdu. E haliyle kurduğu sofraya da oturdu. “Eline sağlık” sözleri, onu daha da mutlu etti. Bir dahakine ne yapayım diye düşünürken, artık öğlen yemeklerini de evden götürmeye karar verdi. İş yerindekileri de alıştırmıştı. Bir furya olmuştu; hanımlar tatlı bir telaşla yarın ne getirsek derken, beyler, “Biz de bir şeyler alalım.” demeye başlamışlardı. Öğle yemeklerinde artık sofralar kurulur olmuştu ve sofranın birleştirici gücü işyerinde de fark edilmişti.

Aradan çok zaman geçmeden, Esma, midesinin eskisi gibi yanmadığını hissetti. Evet, hazır gıda evdeki yapılanla bir olmazdı. Ama bu kadar fark edeceğini de düşünmemişti. Hep arka planda olan mide problemleri rahatlayınca, kendisini daha hafif ve daha rahat hareket ederken buldu. Hazır sağlıklı beslenmeye başlamışken, güne biraz yürüyüş de katsaydı şu birkaç kilo fazlası da giderdi belki. Her şeye vakit ayırıyordu, faydalı ve sağlıklı olan bu süreç için de biraz zaman ayırabilirdi.

Yaptığı doğru hamleler birbirini tetiklemeye başlamıştı. Doğal doğalı, gerçek gerçeği getiriyordu.

Bu dönemde su tüketimini de arttırdı. Hatta sabahları su içerken, iş yerinde uzun zamandır unuttuğu kurumuş çiçekleri gözüne çarptı. "Onlar da canlı, benim gibi onların da suya ihtiyacı var." düşüncesiyle çiçekleri sulamayı da görev edindi. Git gide çiçekleri açmaya ve güzelleşmeye başladı. Tıpkı kendisi gibi... Görenler, “Sende bir güzellik var” diyordu. Cildi daha canlıydı ama kendisi de daha güler yüzlüydü.

Sadece bunlarla sınırlı değildi tabii ki. Evde yemek yapmaya başlayalı, mecburen market alışverişini de kendi yapıyordu. Dışarıda babasının, içeride annesinin yükünü biraz hafifletebilmişti. Markete gitmeye başladıktan sonra, ürün fiyatları da dikkatini çekmeye başlamıştı. Hem hazır gıdadan uzaklaşması hem de alışverişi onun yapması sayesinde harcamalarını dengelemiş, para biriktirmeye bile başlamıştı. Bir de evin yakınındaki markete gide gele diğer müşterilerle de selamlaşır olmuştu. Bu sayede yeni insanlarla tanışma ve gözlemleme fırsatı bulmuştu.

Kahvaltıyı hazırlamak için erken kalkması; erken kalkması için de erken yatması gerekmişti. Ki artık ilk baştaki gibi zorlanmıyordu, çok daha dinç uyanıyordu.

Ve çok güzel geri bildirimler alıyordu ama en büyük farkındalık bizzat kendisinin yaşadığıydı. Şimdi dönüp yaşadıklarına baktığında düşünürken bile yorulmuştu. Bu saydıklarını yapabileceğini hayal dahi edemezken, umduğundan çok daha kısa sürede ne kadar çok şey değişmişti hayatında.

Gülümsedi. İki turuncu kapaklı saklama kabı… Onları getiren, ne getirdiğinden habersizdi aslında. Sahibine boş dönmeyen iki saklama kabı, taşıdıkları börek ve kurabiyelerle bir insanın hayatında neler değiştiğinden habersiz.

Şu hayatta; bir iyi niyet, minicik doğru bir adım, küçümsenmeyen iyi bir davranış ne kadar önemliydi oysa. Az o kadar çoktu ve yine az o kadar bereketliydi ki.

İnsan, gerçeği yeter ki bir ucundan yakalasın ve hareketine devam etsin, muhakkak faydayı bulacaktır. Her aşamada, daha da sürekli bir keyifle. 

Gerçeği yakalayan, faydasını görebilen olmak dileğiyle...

***

Deneyimsel Tasarım Öğretisi, geçmiş deneyimlerden yola çıkarak, geleceğimizi tasarlamaya yönelik stratejiler üreten bir bilgi topluluğudur. 

İnsanın daha mutlu, daha başarılı, daha iyi ilişkilerinin olması için yöntemler sunar.

"Kim Kimdir", "İlişkilerde Ustalık" ve "Başarı Psikolojisi" Programları ile bu amaca katkı sağlar.

Deneyimsel Tasarım Öğretisinde anlatılan tüm bilgiler, gerçek bilgiler olup, tüm zamanlar, tüm konular ve tüm insanlar için geçerlidir.

***