KİM YETİŞTİRDİ?

       

 KİM YETİŞTİRDİ?

Akşam yorgun argın eve girdiler. Anne:

- Hadi yavrum duşa gir de yat. Çok geç oldu.

Zeynep:

- Çok yorgunum anne direkt yatsam olmaz mı?

Esra yine kıyamadı kızına:

- Tamam, hadi yat yarın sabah alırsın duşunu.

Haftanın her günü aynı terane. Sabahın köründe okula giden Zeynep okulun ardından da kurslara taşınıyordu. Müzik için piyano dersine gidiyordu. Esra kızının mutlaka bir enstüruman çalmasını istiyordu. Dost meclislerinde şöyle canı istediğinde geçsin piyanonun başına çalsındı en güzel melodileri. O da keyifle dinlesin kızını.

Bir tane de spor yapması gerekiyor diye voleybola gidiyordu. Hem fit olması hem de grup uyumunu öğrenmesi için çok önemliydi takım sporları. Spor kulübü lisansı da çıkarmıştı. Daha 10 yaşında olmasına rağmen minikler liginde 2 ayda bir maçları oluyordu.

Dijital çağdayız diye bilişim kursuna da gidiyordu Zeynep. Kodlama öğreniyordu. Şimdiden basit robotlar yapmayı öğreniyorlarmış. Zeynep çok anlamıyordu bu işlerden. Bu yüzden Esra çok önemsiyordu bu kursu. Kendi destek olamayacaktı ne de olsa. Onun için Zeynep bu konuda kendi göbeğini kendi kesmeyi öğrenmeliydi.

Bir de tabi ki İngilizce vardı. Türkçe bilmek kadar önemliydi artık. Her konuda olduğu gibi İngilizcesi de çok iyi olsun istiyordu. Gittiği kurs şehirdeki en iyi kurs merkeziydi. Hayatın içinde ingilizce öğretiyorlardı. Çocuklar ingilizce oyunlar oynuyorlardı. Devamlılık ve sıklıkla yapılması önemli olduğundan haftada iki gün de bu çalışmaya katılıyordu Zeynep.

Esra kızını geleceğe hazırlıyordu. Kurslar ve okul ücretleri gelirlerinin yarısını geçse de hiçbirinden feragat etmek istemiyordu. Eğitim en inandığı şeydi şu hayatta. Karı koca akşamlarını kurslarının önünde kızlarını bekleyerek geçiriyorlardı ama değerdi. Zaman çok değişmişti. İnanılmaz bir rekabet vardı. Bunları yapmayana ekmek yoktu.

Bir de özledikleri vardı tabi ki. En son ne zaman evde zaman geçirdiklerini hatırlamıyordu bile Esra. Hafta sonları dahil sabahın köründen akşama kadar birinden diğerine gidip duruyorlardı.  Ailece geçirdikleri zaman o kadar azdı ki!! Birlikte kahvaltı etmeyi, evde bir arada akşam yemeği hayal kadar uzakta kalmıştı. Yanlarında getirdikleri sandviçler ya da dışarıdaki köfteleri yiyerek geçiştiriyorlardı akşam yemeklerini.

Tüm bunlar aklından geçerken bir an kuşku düştü içine.

Doğru muydu tüm bunlar?

Oysa işini bırakmıştı çocuğunu yetiştirmek için. Peki kimdi kızını yetiştiren şimdi?

Tam şekillendiği zamanlardı bu yaşlar. Kiminle geçiyordu zamanının çoğu?

Kimin üslubu, kimin düşünceleri etkindi kızının üzerinde?

Kimdi kızının tüm zamanını birlikte geçirdiği bu insanlar?

Neye inanır, nasıl konuşurlardı?

Bildiği tek şey kursa kayıt yapan kişilerin anlattığıydı. Hiç bir fikrim yok, diye geçirdi içinden. Ayrıca nasıl olsun ki? Kendi çocukluğu geldi aklına. Annesinin eteğinin dibinde geçen zamanlar. Kimsenin onlarla ilgilenmeyişi. ”Sanki o çok mu iyiydi.” dedi kafasını sallayarak. Zeynep farklı bir jenerasyondu işte. Zamanın gerektirdiği buydu. Ayrıca herkes böyleydi.

Ne o ne de bu değilse doğrusu nedir? Çocuk yetiştirmenin asıl yöntemi nedir? 

***

Deneyimsel Tasarım Öğretisi, geçmiş deneyimlerden yola çıkarak, geleceğimizi tasarlamaya yönelik stratejiler üreten bir bilgi topluluğudur. 

İnsanın daha mutlu, daha başarılı, daha iyi ilişkilerinin olması için yöntemler sunar.

"Kim Kimdir", "İlişkilerde Ustalık" ve "Başarı Psikolojisi" Programları ile bu amaca katkı sağlar.

Deneyimsel Tasarım Öğretisinde anlatılan tüm bilgiler, gerçek bilgiler olup, tüm zamanlar, tüm konular ve tüm insanlar için geçerlidir.

***