ALGILA-MA!

 

ALGILA-MA!

Sabah saat sekizdi. Eşinin işe gitmek için kurduğu alarm çalıyordu. Ama Nevzat bir türlü uyanamıyordu. Aslı o esnada mutfakta kahvaltıyı hazırlamakla meşguldü. Alarmın sesini duyuyor ama hiç oralı olmuyordu.  Alarm sesi susmayınca kahvaltıyı hazırlamayı bıraktı. Bir hışımla yatak odasına girdi. Avazı çıktığı kadar  “Uyaaaan! Seni uyandırma işini de mi ben yapayım. İşe geç kaldın yine. Yeter artık her sabah aynı şey. Çalışmak mı istemiyorsun, anlamadım ki?” diye bağırdı. Sonra söylenerek mutfağa geçti. Eşi yataktan kalkmış ağrılarının olduğunu söylüyordu.  “Of ne kadar da zormuş evli olmak! Birinin derdi bitiyor, diğerininki başlıyor.” diye iç geçirdi Aslı... Evleneli daha bir yıl olmuştu ama sanki yirmi yıldır evliymiş ve bu hayatı yaşamak zorunda kalmış gibi hissediyordu.

Hangi hayatı mı? Bir yıllık yepyeni hayatını.. Tazecik gelin, yeni evli sayılırdı ama hissettiği kesinlikle öyle değildi. Bir tarafta uyanmak bilmeyen, saatlerini yatakta geçiren bir koca,  diğer taraftan susmak bilmeyen bir elti… Dahası da var ama bunlar büyük başlar. En babaları. 

Aslı’ya göre erkek dediğin vakitli yatar, vakitli kalkar işine gider. Yatacak da kalkacak da işe gidecek… Nerde… Neymiş efendim ağrısı varmış, Kolunu kaldıramıyormuş… Bunlar hep tembellikten diyordu Aslı her defasında. Her sabah gergin başlıyordu. Günler geçtikçe Aslı’nın öfkesi artıyor, adamı işe nasıl gönderirim, diye düşünüyordu. Olacak iş değildi. Ailesinden böyle görmemişti. Babası her sabah erkenden uyanır, kahvaltısını yapıp işine giderdi. Erkek dediğinin evde ne işi olabilirdi ki… 

Bir de elti derdi vardı.. Ah elti ah.. “Elti eltinin etini yer, derler tamam benim de etimi yiyor ama kafamın etini!” dedi Aslı içten içe. İnsan nasıl bu kadar konuşabilir? Bu kadar konuyu nasıl biriktirip anlatır? İnsan hiçbir detayı unutmaz mı? Her gün arıyordu. Eltisi Aslı’ya gün içinde ne yapacağını anlatıyordu. Aslı telefonu tam kapatacakken yeni bir konu açıp telefonu kapatmasını istemiyordu.  Bunlar Aslı'ya çok fazla geliyordu. “Bu kadar terslik neden hep benim başıma nasıl geliyor?’” diyordu. Evlenmeden önce böyle hayal etmemişti. Kim bilir kimlere doğru tepkiler veremediği için çıkmıştı bu insanların karşısına… İşler ne kadarda büyümüştü…            

Aylar geçti, Aslı hep kendisine sorular soruyordu:

• Neden? 
• Bunlar başıma neden geldi?
• Neden en yakınımdakileri algılayamıyorum?
• Eşimin ne gibi bir sıkıntısı olabilir ki?
• Ona haksızlık ediyor olabilir miyim?
• Ya gerçekten öyleyse, ağrıları varsa…
• Onlar hakkında neyi gözden kaçırıyor olabilirim?
• Düzelmesi için neler yapabilirim?
• Eltim acaba benimle iletişim mi kurmak istiyor? 
• Acaba onun konuşmasını yanlış mı ağıladım?
• Tepkilerimde, davranışlarımda neleri değiştirebilirim?
• Hayatımdaki ilişkileri nasıl toparlayabilirim? 

Düşündükçe cevaplar da bir bir gelmeye başlıyordu…

Hangi erkek hep yatmak ister ki? Aslı öfkelendiği için göremiyordu.. Kocası hastaydı, ağrıları vardı. Aslında sabah altıda eşinin uyandığına şahit oluyordu. Ancak ağrılarından dolayı yataktan çıkmak istemediğini anlamıyordu. Ta ki doktor hastalığına tanı koyana kadar… Oysa çevresinde de bu hastalıkla ve yan etkileriyle ilgili birçok benzer öyküye denk gelmişti. 

“Meğer hiç doğru algılayamamışım kocamı… ve doğru algılayamadığım için ne kadar da yanlış tepkiler vermişim…”

Algılama kalitesi aktarım kalitesini belirler…

Aslı sonunda anlamıştı…

• Mutlu ve dengeli ilişkiler kurabilmenin yolunun karşındaki kişinin istek ve ihtiyaçlarını doğru kalibre etmekten geçtiğini…
• Çevresindeki insanları algılamak için çaba harcaması gerektiğini…
• Olayları görünen yüzüyle değil, daha derinlemesine kalibre etmesi gerektiğini…
• Hayatı doğru algılayabilmesi için iz ve işaretleri doğru okuması gerektiğini…

Yol yakınken anlamıştı…

Eşinin içinde bulunduğu durumu algılamakta güçlük çektiği gibi, eltisinin davranışlarını da yanlış değerlendirmişti. “Kim bilir daha kimlere bu şekilde ön yargıyla yaklaştım?” diye düşünüyordu. “Hep inadına yapıyor.” dediği o tepkilerin sebebinin şimdi hiç de öyle olmadığı anlıyordu. İnsan gerçeği algıladıkça ilişkide olduğu insanlara daha doğru tepkiler verebilirdi. Mesela Aslı eşine hastalığından dolayı daha merhametli davranabilirdi. Ya da eltisinin kendisiyle iletişim kurmak için konuştuğunu anlayabilseydi onun kendisine ne mesajlar vermek istediğini daha iyi okuyabilirdi.

Peki o zaman…

İnsan, iz ve işaretleri okumadan, gerçek ihtiyacı deşifre etmeden ilişkilerdeki problemleri nasıl algılayıp anlayabilirdi ki?

Rahatlamıştı Aslı. Etrafındaki insanlar değişmemişti ama artık herkese, karşılaştığı tüm öykülere farklı bir gözle bakıyordu artık. Ve şimdiden her birine karşı kalbinde bir sıcaklık hissetmeye başlamıştı bile…

Çevremizdeki insanları doğru algılayabilmek…

Hayatın bizlere sunduğu iz ve İşaretleri doğru okuyabilmek…

Dünümüzden daha mutlu ve başarılı ilişkiler kurabilmek dileğiyle…

***

Deneyimsel Tasarım Öğretisi, geçmiş deneyimlerden yola çıkarak, geleceğimizi tasarlamaya yönelik stratejiler üreten bir bilgi topluluğudur. 

İnsanın daha mutlu, daha başarılı, daha iyi ilişkilerinin olması için yöntemler sunar.

"Kim Kimdir", "İlişkilerde Ustalık" ve "Başarı Psikolojisi" Programları ile bu amaca katkı sağlar.

Deneyimsel Tasarım Öğretisinde anlatılan tüm bilgiler, gerçek bilgiler olup, tüm zamanlar, tüm konular ve tüm insanlar için geçerlidir.

***