Hatayla Barışmak

Kırmızı… Yeşil… Kırmızı… Yeşil… Kırmızı ve yeşil ikilisi birbirine yakışırdı. Yakışırdı da oturduğu yerden bu kadar uzun süre halıdaki o renklere bakmaya değer miydi bilmiyordu… Kaç dakikadır orada olduğunun da, ne kadar zamandır bir şey düşünmeden o çiçek desenine baktığının da farkında değildi… Bir an duraksadı… İçinde bir ağırlık, üzüntü hissi vardı… Duygu buradaydı, sebebi ise yoktu… Yani üzgünlük hissi vardı ama neden böyle hissettiğini hatırlamıyordu… 

Kısa bir süre sonra üzüntüsüyle, üzüntüye sebep olan konu birbirine kavuştu… İçi daha da daraldı… Nasıl… Nasıl böyle bir hata yapmıştı… Böylesi bir hatayı kendine hiç yakıştıramamıştı Sibel… İnsanın kilosunun ağırlığı olabilirdi de, kalbi bedeninden bağımsız ağırlaşabilir miydi acaba? Yaptığı hata aklına her geldiğinde kalbi bedenine fazla geliyor veya bedeni kalbine dar geliyor gibi oluyordu… Belki onu bulunduğu yere sabitleyen de bu ağırlık hissiydi… Bir türlü içinden çıkamıyordu… O anları düşündükçe yer yarılıp içine giresi geliyordu… İç dünyasında sürekli aynı ses yankılanıyordu… “Sibel! Sen nasıl böyle bir hata yaparsın? Bu hata sana hiç yakışmadı!” 

Sibel acaba hangi hatayı yapmıştı? 

Onun hatasının bir konusu vardı ama aslında mesele bu değildi… Yaptığı yanlış ne olursa olsun, insanın hata yapmasından daha büyük hatalar vardı…  Mesela hatasını savunması… Veya hatasını görmezden gelmesi… Bunlar dışında hata yapmaktan daha büyük bir hata daha vardı ki o önem bakımından diğerlerinden geride değildi… O da, insanın kendisini hata yapmayacak bir canlı zannetmesiydi! 

Eğer kendimi hiç hata yapmayacak bir canlı zannediyorsam kendimle ilgili beklenti hatam var demektir. Hayal kırıklığı, insanın düşünceleriyle gerçekleşenler arasındaki olumsuz farka denir. Hata yaptığımda bu kadar büyük hayal kırıklığı yaşamamın sebebi kendimi hatasız görme isteğimden kaynaklanıyor olabilir mi? İnsanın kendine hatayı yakıştıramaması mükemmel olma isteğinin bir uzantısı değil midir? 

Oysa insan hata yapabilen bir canlıdır… Zaten bu, onu diğer canlılardan ayıran özellik değil midir? İnsan haricinde hiçbir canlı bilerek hata yapmaz… Bir taş bilerek birinin kafasını hedef alıp onu yaralamaz. Bir kiraz ağacı yanındaki kayısı ağacını kıskanıp trip atmaz. Bir kuş sırf gıcıklık yapmak için birinin üstüne kakasını yapmaz. İnsan haricindeki tüm yaratılmışlar varlık sebeplerini hatasız yerine getirirler… İnsan ise farklıdır… İnsanın her hareketinde hata olasılığı vardır… O sebeple hata yapmış olması aslında onun insan olduğunun da bir delilidir… 

Ben insansam yaşantımda hata mutlaka olacak demektir. Burada asıl mesele şu… Peki şimdi ne yapayım?  Nasıl bir tepki vereyim? Şimdi hatamı görmezden gelip üstünü mü örteceğim? Hatamı savunacak mıyım? Ya da yaptığım hatayı değil, hata yapabileceğimi kabullenip düzeltmeye mi çalışacağım…

Temizlenmek, kirlenme olasılığı olduğu için anlamlıdır… 

Ve insan bazen kirlenir… 

Sonrasında temizlendiyse kirlenmesi de kabul edilebilir…

Pişmanlık, hata olduğu için anlamlıdır…

Pişmanlığıyla hatasını telafi ettiyse, o zaman insanın hata yapması da kabul edilebilir…

İnsan hata yapabileceğini bilip, hatasız olma kaygısından kurtulursa.… 

Ve sonra da “Nasılsa hata yapabilen bir canlıyım” diye düşünüp, hatalara kayıtsız kalma tuzağına düşmezse… 

Hata yapmama gayretinde olmasına rağmen hata yaptığında hemen pişman olursa… 

Umulur ki o zaman temizlenir… 

Ve temizlenme alışkanlığı temiz olmaktan daha önemlidir…

***

Deneyimsel Tasarım Öğretisi, geçmiş deneyimlerden yola çıkarak, geleceğimizi tasarlamaya yönelik stratejiler üreten bir bilgi topluluğudur. 

İnsanın daha mutlu, daha başarılı, daha iyi ilişkilerinin olması için yöntemler sunar.

"Kim Kimdir", "İlişkilerde Ustalık" ve "Başarı Psikolojisi" Programları ile bu amaca katkı sağlar.

Deneyimsel Tasarım Öğretisinde anlatılan tüm bilgiler, gerçek bilgiler olup, tüm zamanlar, tüm konular ve tüm insanlar için geçerlidir.

***